توی این روزها هرجا میریم صحبت از کرونا است. فصای مجازی که پر شده از انواع اقسام پست در این باره.
مطمئنم که کرونا هم مثل تمام مشکلات می‌گذره اما خیلی‌ها خوب خودشون رو نشون دادن. راسته که می‌گن تو سختی‌ها و مشکلات عیار آدم‌ها مشخص می‌شه.
چرا یک عده سو استفاده گر شدن؟ واقعا چی بر سر ما اومد که اینجوری شدیم؟ چرا به فکر هم نیستیم؟ چرا تا تقی به توقی می‌خوره تو هر صنفی که هستیم قیمتش رو چند برابر می‌کنیم؟
همیشه می‌شنیم میگیم خارجیا فلانن خارجیا اصلا اینجوری نیستن و ... اما انگار خودمون هم قبول نداریم که کار درست چیه!
اگر ما کنار هم نباشیم و به هم رحم نکنیم کی قراره به ما کمک بکنه؟
اگر مسلمون هستیم که به خدا این اسلام نیست!
اسلام نگفته احتکار، اسلام نگفته سواستفاده، اسلام نگفته زندگی رو برای هموطنمون سخت کنیم.
مگه اسلام نگفته حواست به همسایه تون باشه که گرسنه نخوابه، اونوقت برادر من، خواهر من، شما صد تا ماسک و انواع محلول و ژل رو تو خونه‌ات انبار کردی بعد همسایه واحد بغلی‌ات در به در دنبال یک ماسکه!
خوب عزیز من چرا به این فکر نمی‌کنی که اگر اون دچار بیماری بشه دیر یا زود خودت و خانوادت هم مبتلا می‌شین!
کاش حواسمون بیشتر به هم بود مخصوصا تو این اوضاع. کاش!
چه خوب گفته سعدی:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار
به نظرم بهتره یک باره دیگه این شعر رو از نگاه دیگه‌ای بخونیم و بهش بیشتر فکر کنیم
به امید سلامتی برای همه مردم جهان!
مواظب هم باشیم!
یاعلی
