سلام، خیلی وقته که دوست دارم شروع کنم به نوشتن، اما به دلایل مختلف به مرحله ی اجرا نمیرسه،بخاطر اینکه هیچ ایده ای برای نوشتن ندارم، بخاطر اینکه یک حس ترس و خجالت از ابراز کردن خودم دارم و اینکه شاید در انتظار نوشتن متن خوبی هستم (کمال گرایی)،اما اینبار به دور از هربهانه ای میخوام شروع کنم به نوشتن، حتی اگر ایده ای نداشتم، حتی اگر نوشته ی چندان خاصی هم نبود، و دیگه نمیذارم که ترس و خجالت مانع از ابراز کردنم بشن، درضمن نوشته های من برای شروع بیشتر توصیف حس و حال این روزهای خودم هست و فعلا هدف و مسیر خاصی رو دنبال نمیکنم و نمیدونم که نوشته هام قراره به چه سمت و سویی برن و چی از آب دربیان...
نمیدونم چرا اغلب اوقات حالم خوب نیست، یعنی سرحال نیستم، یک حس بلاتکلیفی، درماندگی و سردرگمی دارم، حتی دقیقا نمیدونم که دلیل این حس ها چیه، احتمالا بیکاری، خونه نشین بودن و تنهایی در تشدید این حس ها نقش دارن.شاید داشتن علایق متفاوت و متعدد، کند بودن روند پیشرفت در مسیر اهدافم، تنبلی و اهمال کاری، اراده ی ضعیف، عمل گرا نبودن و اینکه دقیقا نمیدونم چی میخوام و چه باید بکنم.
مثلا من دوست دارم که متن های خوبی بنویسم، اما ایده ای برای نوشتن ندارم و نمیدونم چه بنویسم، و یا اینکه وقتی میخوام کتابی درباره ی آموزش نویسندگی بخونم بعد از خوندن چند صفحه اصلا هیچ رغبت و انگیزه ای برای ادامه دادن اون کتاب پیدا نمیکنم، نمیدونم چرا با اینکه میدونم کتابی برای من و هدفم مفید هست اما بازم رغبتی به خوندنش ندارم. حتی بعضی از کتابها رو با رغبت تمام تا نصفه میخونم اما یکدفعه تمام اون رغبت و شور و شوق از بین میره و اون کتاب رو رها میکنم، این اتفاق در جنبه های دیگه ی زندگیم هم اتفاق میفته، در تحصیل، در کار، در سبک زندگی، انگار که فقط دوست دارم چیزهای جدید رو امتحان کنم و بعد برم به سراغ چیزهای دیگه.
میدونم که این مزه مزه کردن ها و رها کردن ها در آخر منو به جایی نمیرسونه چون با این روش در هیچ زمینه ای نمیتونم پیشرفت کنم، نمیدونم چجوری رغبت و شور و شوقم رو نسبت به موضوعی حفظ کنم، نمیدونم چجوری از این حس بلاتکلیفی و درماندگی و سردرگمی رها بشم، نمیدونم...
