زندگانيم و زمين زندان ماست
زندگاني درد بي درمان ماست
راندگانيم از بهشت جاودان
وين زمين زندان جاويدان ماست
گندم آدم چه باما كرده است
كآسياي چرخ سرگردان ماست
جسم قبر و جامه قبر و خانه قبر
باز لفظ زندگان عنوان ماست
جمع آب و آتشيم و خاك و باد
اين بناي خانه ي ويران ماست
نور را ماني ، كه اندر لانه ها
روز باران هر نم طوفان ماست
احتياج اين كاسه دريوزگي
كوزه آب و تغار و نان ماست
آبروي مابه صددر ريخته است
لقمه ناني كه در انبان ماست
جز به اشك توبه نتوان پاك كرد
لكه ننگي كه بر دامان ماست
ميزبان را نيز با خود مي برد
مهلت عمری که خود مهمان ماست
غزلی از استاد شهریار
