یک سال دیگر شاید آرزو کنی که ای کاش امروز شروع کرده بودی. کارن لمب
خیلی از ما در دوران نوجوانی و جوانی از این‌که وقت را به تنبلی و باری به هر جهت بگذرونیم خوشحالیم و دغدغه‌ای برای استفاده بهتر از زمان نداریم. برای همین از توانایی‌ها و استعدادهایی که داریم استفاده نمی‌کنیم، به لزوم دنباله‌روی از یک سبک زندگی سالم اهمیتی نمی‌دیم و به رشد فردی خودمون هم توجهی نمی‌کنیم. اما وقتی وارد ۳۰ و ۴۰ سالگی می‌شیم، با وجودی که هنوز تنبلی رو دوست داریم، به اهمیت آنچه مورد توجه‌مون نبوده پی می‌بریم.
اما راهکارهایی هم وجود داره که می‌تونیم تعادلی بین سبک زندگی تنبل‌مآبانه و استفاده کافی از زمان و استعدادها ایجاد کنیم. در این مطلب من قصد دارم ۷ روش ساده برای دستیابی به این تعادل را به اشتراک بگذارم، چگونه تنبلی را از حد نگذرانیم و کارهایی که باید انجام شوند را هوشمندانه‌تر پیش ببریم که بدون احساس گناه استراحت کنیم.
１- با خودت مهربون باش. معمولا وقتی به این نتیجه می‌رسیم که این اواخر کمی تنبل بودیم و آن‌جور که باید و شاید از زمان درست استفاده نکردیم، خودمون را سرزنش می‌کنیم و انتظار داریم که این سرزنش ما رو به فعالیت بیشتر وادار کنه. اما اغلب مواقع سرزنش اثر عکس داره، یعنی با سرزنش احساس گناه در ما تشدید میشه و به خودمون به عنوان یک بازنده نگاه می‌کنیم، و یک بازنده هم که بازنده است پس چرا تلاش کنه! انگیزه‌مون را از دست می‌دیم، برای انجام کارها امروز و فردا می‌کنیم و خلاصه دلیلی برای تلاش نمی‌بینیم. به جای این‌که در این موقعیت خود سرزنش کن گیر بیفتی، بهتره کمی مهربون‌تر باشی و به راهکار بعدی متوسل بشی.
２- با یک قدم کوچک به سمت هدف شروع کن. سخت‌ترین قسمت معمولا اولین قدم است. پس اولین قدم یا اولین اقدام را تا حد امکان ساده کن تا مقاومت درونی که نسبت به انجام آن وجود داره به حداقل برسه. با یک قدم خیلی کوچک شروع کن: مثلا برو بیرون و ۳ دقیقه بدو، هر چند تا ظرف که می‌تونی رو در ۵ دقیقه بشور، ده دقیقه برای نوشتن بخشی از گزارشی که مرتب به تعویق انداختی وقت بگذار. من خیلی از این تکنیک استفاده می‌کنم. مثلا برای ارایه‌ای که ماه آینده خواهم داشت و تهیه آن حدود ۱۵ ساعت وقت می‌گیره روزی یک ساعت وقت صرف می‌کنم. بعد از ۱۵ روز محتوا آماده است و بعد روزی یک ساعت وقت برای مرور صرف می‌کنم و ... به همین سادگی.
３- روز رو با انجام بخشی از کاری که اولویت داره شروع کن! اگر قراره از زمان‌های تنبلی و استراحتم لذت ببرم باید طوری برنامه‌ریزی کنم که کارهای اولویت‌دار در طول هفته انجام بشن. پس روز رو با اون کار مهم شروع می‌کنم. اما به خودت سخت نگیر. کار رو به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کن و تمرکزت رو بذار روی اولی. اول روز برو سراغش که تمرکز کافی رو داشته باشی. اینجوری توی همون ۵ تا ۱۰ دقیقه اول کلی پیش میری و بهت انگیزه میده که همونجوری بقیه روز رو ادامه بدی.
４- سوراخ‌های فرار رو موقت ببند! اگر مثلا بشینی جلوی کامپیوترت و سعی کنی حتا ۵ دقیقه روی کاری که باید انجام بدی تمرکز کنی احتمالا هیچ کار مهمی انجام نمی‌شه. مگر این‌که تمام عواملی که باعث میشن کارها به تعویق بیفتن رو حذف کنی. پس از خودت بپرس معمولا چه چیزی حواس من رو از کارم پرت می‌کنه؟ مثلا چک کردن اینستاگرام یا خوندن پیام‌های واتس‌اپ. پس نوتیفیکیشن‌ها رو قطع کن یا گوشی رو دور از دسترس بذار و شروع کن به کار.
５- طوری برنامه‌ریزی کن که چرخه‌ای از کار متمرکز و زمان استراحت در طول روز داشته باشی. مثلا ۲۰ دقیقه کار کن و تمرکزت فقط روی کار باشه بعد ۵ دقیقه استراحت. یا هر تقسیم‌بندی که برات راحت‌تره. اینجوری کار آسون‌تر به نظر میاد و انرژی بیشتری داری و برای ادامه کار هم انگیزه بیشتری داری. کیفیت کار هم بالاتر میره. دغدغه اینستاگرام و پیام‌های گروه‌ها رو هم نداری. بعد شاید به تدریج فاصله این چرخه طولانی‌تر بشه مثلا ۴۰ دقیقه کار و ۱۰ دقیقه استراحت و ...
６- برنامه‌ات رو خلوت کن! وقتی کلی کار در طول روز داری که باید انجام بدی این احتمال وجود داره که خسته بشی و کارها رو به تعویق بندازی و تنبلی بیاد سراغت. پس برنامه‌ات رو خلوت کن. از خودت بپرس: اگر فقط ۲ ساعت وقت داشتم روی کدوم کارم تمرکز می‌کردم؟ اگر فقط ۱ ساعت وقت آزاد داشتم چطوری می‌گذروندمش؟ اینجوری مهم‌ها رو نگه دار و بقیه رو حذف کن.
７- از زمان‌هایی که برای استراحت و تنبلی در اختیار داری نهایت لذت رو ببر! این زمان‌ها اگر زیاد بشه هم حوصله‌سربر میشه و هم استرس ایجاد می‌کنه چون میدونی که کارهای مهمی داری که انجام ندادی و حتما عواقبی داره. اما استراحت و زمان‌هایی که به تنبلی میگذره لازمه. بهش فکر کن دوست داری این زمان رو چطوری بگذرونی؟ براش برنامه‌ریزی کن تا ازش انرژی بگیری.
