در پست قبلی به تکمیل بحث مالکیت اسم ها پرداختیم، در این پست شمارش اسم ها رو بررسی می کنیم:
اسم قابل شمارش، اسمیه که بشه برای اون تعداد مشخص کرد.
I bought a chair. Sam bought three chairs.
قبل از این نوع اسم در حالت مفرد، از a/an یا one استفاده میشه:
one chair
بعد از این اسم در حالت جمع، معمولا s/es قرار میگیره:
many chairs
برای اسم غیر قابل شمارش، نمیشه تعداد در نظر گرفت. این نوع اسم معمولا به گروهی از چیزها اشاره داره که از اونها تشکیل شده:
We bought some furniture.
قبل از این نوع اسم در حالت مفرد، a/an یا one نمیاد:
much furniture
این نوع اسم حالت جمع نداره و بعد از اون s/es قرار نمیگیره.
اسم هایی مانند sugar و coffee که از ذرات جداگونه تشکیل شدند، غیرقابل شمارش اند:
I put some sugar in my coffee.
بسیاری از اسامی غیرقابل شمارش، مفاهیم ذهنی هستند:
I wish you luck.
پدیده های طبیعی، اسامی غیر قابل شمارش هستند:
Sunshine is warm.
بعضی از اسم ها هم به صورت قابل شمارش و هم غیرقابل شمارش میتونند استفاده بشن، ولی معنای متفاوتی میدهند:
Ana has brown hair.
(آنا موهای قهوه ای دارد.)
Tom has a hair on his jacket.
(روی ژاکت تام یک مو است.)
منتظر پست های بعدی باشید :)
