سلامت مغز و سلامت جسمی هر دو مهم هستند، به خصوص با افزایش سن. یک مطالعه اخیر CDC دریافتند که افراد مبتلا به یک یا چند بیماری مزمن مانند دیابت، بیماری قلبی، آرتریت، سکته مغزی، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، آسم و بیماری کلیوی بیشتر احتمال دارد که مشکلات حافظه را بدتر یا مکرر گزارش کنند که به آن کاهش ذهنی شناختی (SCD) نیز گفته می شود.
۱. از دست دادن حافظه که زندگی روزمره را مختل می کند: فراموش کردن رویدادها، تکرار خود یا تکیه بر وسایل کمکی بیشتر برای کمک به یادآوری (مانند یادداشت های چسبنده یا یادآوری).
۲. چالش در برنامه ریزی یا حل مشکلات: مشکل در پرداخت صورت حساب ها یا دستور پخت هایی که سال ها استفاده کرده اید.
۳. مشکل در انجام کارهای آشنا در خانه، محل کار، یا در اوقات فراغت: مشکل در آشپزی، مکان های رانندگی، استفاده از تلفن همراه یا خرید.
۴. سردرگمی با زمان یا مکان: مشکل در درک رویدادی که بعدا اتفاق می‌افتد، یا از دست دادن تاریخ‌ها.
۵. مشکل در درک تصاویر بصری و روابط فضایی: مشکل بیشتر در تعادل یا قضاوت فاصله، زمین خوردن روی اشیاء در خانه، یا ریختن یا انداختن بیشتر اشیا
این برای تمرکز پاسخ بهداشت عمومی به اثرات رو به رشد و آینده آلزایمر و سایر زوال عقل طراحی شده است. با ۲۵ اقدام، رهبران بهداشت عمومی می توانند سلامت مغز، مراقبت بهتر از افراد مبتلا به اختلال شناختی و افزایش توجه به مراقبان را ارتقا دهند.
۶. مشکلات جدید با کلمات در گفتار یا نوشتن: مشکل در دنبال کردن یا پیوستن به یک مکالمه یا تلاش برای یافتن کلمه ای که به دنبال آن هستید (گفتن “آن چیزی که روی مچ دست شما زمان را نشان می دهد” به جای “تماشا کنید”).
۷. جا انداختن اشیا و از دست دادن توانایی بازیابی مراحل: قرار دادن کلید ماشین در ماشین لباسشویی یا خشک کن یا عدم توانایی در ردیابی مراحل برای یافتن چیزی.
۸. کاهش یا قضاوت ضعیف: قربانی کلاهبرداری، مدیریت نکردن خوب پول، توجه کمتر به بهداشت یا داشتن مشکل در مراقبت از حیوان خانگی.
۹. کناره‌گیری از کار یا فعالیت‌های اجتماعی: عدم تمایل به رفتن به کلیسا یا فعالیت‌های دیگر که معمولاً انجام می‌دهید، نمی‌توانید بازی‌های فوتبال را دنبال کنید یا از آنچه در حال رخ دادن است مطلع شوید.
۱۰. تغییر در خلق و خوی و شخصیت: به راحتی در موقعیت های معمول ناراحت می شوید یا ترسناک یا مشکوک هستید.
بدتر شدن یا گیجی مکرر یا از دست دادن حافظه، همراه با شرایط سلامت مزمن، می تواند زندگی مستقل و انجام فعالیت های روزمره مانند پخت و پز، تمیز کردن، مدیریت شرایط بهداشتی و داروها، و قرار ملاقات های پزشکی را سخت کند. این ممکن است منجر به بدتر شدن سلامتی و بستری شدن در بیمارستان قابل پیشگیری یا از دست دادن حافظه یا سردرگمی شدیدتر شود. در برخی موارد، SCD ممکن است افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر قرار دهد. لذا باید برای درمان آن هرچه سریعتر به پزشک و مراکز درمانی مراجعه کنید.
