یکی از راه هایی که می‌فهمم حال دل و ذهنم خوب است یا نه( بدون این که ذهنم با جمله هایی مثل" غم و شادی نسبیه" یا "حالم خوبه اما..." گولم بزند) این است که جلوی آینه می روم تا ببینم چقدر زیبا هستم. برای آینه و چشم هایم من همیشه همانم که هستم.اما نه آینه و نه چشم‌ها چیزی از زیبایی نمی‌دانند.چشم قلب روزی مرا زشت می‌بیند و فردا زیباترینم.
امروز فوق العاده به نظر می‌رسیدم :)
