رشته‌ای رزمی که مبارزان در آن می‌توانند از ضربه‌های مشت، آرنج، زانو، پا، فنون درگیری و گلاویزی ایستاده، در خاک، فنون پرتابی و قفل مفاصل استفاده کنند. MMA شامل ترکیبی از تمام ورزش‌های رزمی است و بزرگترین و معتبرترین سازمان‌های برگزاری این مسابقات، سازمان‌های یواف‌سی، استریک‌فورس و ریزین هستند.
MMA یا ضرب و شتم در حد مرگ؟| خطرناک‌ترین رشته جهان را بشناسید
در MMA از ورزش‌های مختلفی باید بهره بگیرید تا به پیشرفت کامل برسید و بتوانید در برابر رقبا هم جان سالم به در ببرید و هم برنده باشید!
از بوکس به عنوان ضربات مشت و نحوهٔ گارد و دفاع و جا خالی دادن
از موی تای به عنوان ضربات آرنج و زانو و ساق پا
از کیوکوشین به عنوان محکم کردن بدن در برابر ضربات
از تکواندو به عنوان ضربات سرعتی و متفاوت پا
از کیک بوکسینگ به عنوان ترکیب ضربات دست و پا
از ووشو ساندا به عنوان پاسخ دادن به ضربات با استفاده از فنون درگیری و گول‌زدن با استفاده ترکیب دست و پا و کشتی
از کشتی به عنوان زیرگیری و خاک کردن‌ها
از جودو به عنوان فنون پرتابی و خاک
از جوجیتسو برزیلی به عنوان فنون در خاک و قفل مفاصل
تاریخچه MMA
این رقابت‌ها در کل شیوه جدیدی از رقابت‌های رزمی محسوب می‌شود، اما اگر به گذشته نگاه کنیم می‌توان رگه‌هایی از رقابت‌های «وال تودو» که از سال ۱۹۲۰ در برزیل برگزار می‌شود را در MMA امروزی مشاهده کرد و اگر خیلی به عقب برگردیم شاید «پانکریشن» این نقش را برعهده بگیرد.
به طور کلی تفکر ترکیب رشته‌های مختلف رزمی، بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ رشد پیدا کرد که نقش اصلی را در این مورد بروس لی بازی کرد. او معتقد بود یک مبارز خوب، یک بوکسور، یک کاراته کا یا یک جودوکا نیست. یک مبارز خوب کسی است که خودش را با هر سبکی وفق داده و توانایی مبارزه در هر استایلی را دارد.
این حرف بعد‌ها توسط دانا وایت به صورت عملی وارد عرصه رقابت‌های رزمی شد. دانا وایت رییس UFC و کسی است که امروز وی را به عنوان پدر MMA می‌شناسند.
MMA نوین از سال ۱۹۹۳ با برگزاری مسابقات UFC در ایالات متحده و به دنبال آن رقابت‌های PRIDE در سال ۱۹۹۷ در ژاپن کلید خورد. این رقابت‌ها از آن زمان تا به حال از نظر قوانین تغییرات زیادی را شاهد بوده است؛ با این هدف که این تغییرات بتواند رقابت‌های MMA را به عنوان یک ورزش به جامعه معرفی کرده و گسترش دهد. مسابقات MMA هم اکنون در سراسر جهان کاملا شناخته شده و در ایالات متحده و ژاپن از محبوبیت شگرفی برخوردار است.
قوانین و مقررات
قوانین پیروزی در مبارزات، تکنیک‌های ممنوعه و همچنین شرایط فیزیکی و پزشکی مبارزین جهت شرکت در مسابقات MMA در بین سازمان‌های مختلف متفاوت است.
سازمان‌ها و برگزارکنندگانی که در ژاپن و اروپا فعال هستند، عموما از آزادی عمل بیشتری برخوردارند، اما در آمریکا بعضا برگزارکنندگان مجبورند به خاطر قوانین کمیسیون‌های پزشکی و ورزشی ایالت‌های مختلف، تغییراتی را در برگزاری مسابقات اعمال کنند.
برای مثال جالب است بدانید در لیست موارد لازم جهت دریافت جواز شرکت در یکی از این مسابقات، علاوه بر سلامت فیزیکی مبارز، معاینه کامل چشم، MRI و آزمایش HIV و هپاتیت نیز به چشم می‌خورد. با اینحال مواردی که در ادامه به عنوان روش‌های پیروزی در مسابقات و همچنین تکنیک‌های ممنوعه آورده شده، عموما در سازمان‌های برگزار کننده مسابقات MMA اجرا می‌شوند.
پیروزی با ناک اوت
پیروزی با اعلام تسلیم حریف: ممکن است در هنگام مبارزه، یکی از مبارزین (به خاطر اجرای یک تکنیک قفل توسط طرف مقابل یا هر علت دیگری) شکست را بپذیرد. وی باید تسلیم شدنش را با زدن سه ضربه دست به بدن حریف، تشک یا کف زمین مسابقه یا به صورت زبانی اعلام کند.
تصمیم داوران: اگر مبارزه به درازا کشید، سه داور مسابقه با سیستم امتیازدهی موجود، در مورد برنده مبارزه تصمیم خواهند گرفت.
پیروزی به علت عدم صلاحیت حریف: اگر یکی از مبارزین در طول مسابقه ضربه غیرقانونی را اجرا کرده یا به دستورات داور بی توجهی کند، اخطار خواهد گرفت که اگر تعداد این اخطار‌ها به عدد سه برسد، مبارزه فوق فاقد صلاحیت شناخته می‌شود. همچنین اگر یکی از مبارزین به خاطر آسیب دیدگی که به خاطر اجرای به عمد یک ضربه غیرقانونی دیگری بدان دچار شده، قادر به ادامه مبارزه نباشد، طرف مقابل فاقد صلاحیت شناخته می‌شود. در ضمن اگر در مبارزه‌ای هر دو مبارز مرتکب خشونت و خطا شده یا یکی از مبارزین به خاطر آسیب دیدگی که به خاطر یک ضربه غیرقانونی به صورت اتفاقی اجرا شده، قادر به ادامه رقابت نباشد، مبارزه بدون برنده پایانه می‌یابد.
خطا‌ها
برخلاف تصور همگان انجام هر کاری در MMA آزاد نیست و در رقابت های این رشته هم حرکاتی خطا محسوب می شود. لیست خطاهای MMA به شرح زیر است:
- ضربه زدن با سر، حمله به چشم ها، کشیدن مو.
- ضربه به کشاله ران، پت سر، ستون فقرات و کلیه ها.
- کار روی مفاصل کوچک.
- حمله به حریف هنگام وقفه مسابقه.
- خروج عمدی یا هل دادن به بیرون از منطقه مسابقه. گرفتن طناب‌های رینگ یا حصار محل مسابقه.
- و پرتاب آب دهان به حریف یا داور
- استفاده از عبارات توهین آمیز درون محل مسابقه نسبت به حریف یا هر یک از اعضای برگزاری مسابقات
