جواب کوتاه : اکثراً آره.
جواب اصلی : یکم پیچیده تر از این حرفاس. اگه مشتاقید بدونید قضیه چیه ، به خوندن ادامه بدید.
بذارید قبل از اینکه ادامه بدم بگم که من قصدم این نیست که نون کسی رو آجر کنم. خودم کسب و کار آنلاین داشتم و یکی از منابع درآمدم بوده قبلاً و در آینده هم قراره باشه. اما کسب و کار داریم تا کسب و کار!
ببینید ، در کل کسب و کارهای اینترنتی یا آنلاین به چندین دسته مختلف تقسیم میشن. کاری نداریم دسته‌ها چیا هستن.
منظور من از کسب و کارهای اینترنتی توی این مطلب ، اون سایت‌هایی هستن که یه چیزی رو به صورت آنلاین آموزش میدن. مثلاً آموزش کسب درآمد اینترنتی ، یا آموزش ساخت وبسایت.
خب خیلی ساده‌س ...
اگه طرف ، خودش چیزی بلد باشه و بیاد یاد بده ، که خیر و برکت! اصن دمشم گرم. اما مسئله اینجاس که خیلیا این کارو نمیکنن. یعنی میان در مورد چیزی که توش تبحر خاصی ندارن ، تحقیق میکنن و از آموخته‌هاشون یه دوره‌ی آموزشی میسازن و توی سایتشون میذارن واسه فروش.
حالا چرا این کارو میکنن؟ بیمارن مگه ؟
راستش همه چی به پول برمیگرده. به عنوان مثال ، خود من موزیسین هستم و از موسیقی خیلی سر در میارم. اما بعد از یه سری تحقیقات متوجه میشم که آموزش آنلاین موسیقی بازار جالبی نداره اصلاً.
پس میام میگردم ببینم چی بازارش خوبه و یه موضوعی که واسم پول ساز باشه رو انتخاب میکنم.
مهارت هم اصلاً مهم نیست. چرا؟ چون خیلی راحت میتونم چندتا منبع آموزشی رایگان خیلی خفن انگلیسی زبان رو پیدا کنم. بعد مطالب رو ترجمه کنم. یه چیزی حدود 10% مطالب رو رایگان بذارم رو سایت و از 90% باقی مونده پکیج آموزشی بسازم و بذارم واسه فروش.
خوب پول در نمیارم اینجوری ؟
اگه از دید مخاطب مصرف کننده‌ی فارسی زبان که انگلیسیش خوب نیست و خودش نمیتونه تحقیق کنه و یاد بگیره بررسی کنیم ، خب آره میتونه مفید باشه این پکیج های آموزشی.
اما وقتی یادم میاد که این مطلب رو میشد خیلی راحت و رایگان از توی یوتیوب یا 2تا مقاله‌ی خارجی یاد گرفت ، یه جوری حرصم میگیره که دلم میخواد سر صاحب کسب و کار رو بذارم لای در ، هی درو ببندم و باز کنم :دی
اگه نظر من رو بخواید ، مشکل از اونجایی شروع میشه که ما تو ایران (و به زبان فارسی) محتوای اوریجینال خیلی کمی داریم.
بذارید اینجوری بهتون بگم... یه سرچ ساده در مورد یه مطلبی که دوست دارید راجع بهش بیشتر بدونید توی گوگل بزنید. حاضرم قسم بخورم که حدود 70% نتایجی که باهاشون مواجه میشید ، مطالبی هستند که ترجمه شده‌ی محتوای انگلیسی هستن. یعنی مطالب دست دوم!
راه تشخیصشم ساده‌س. یکی اینکه ادبیات مطلب یه جوریه. با گویش فارسی همخونی نداره انگار. و یکی دیگه‌شم اینه که مطالب اکثراً توی ایران جواب نمیدن ، یا یه چیزیشون با محیط ایران جور در نمیاد و نمیشه توی زندگی تو ایران اعمالشون کرد.
در مورد راه حل هم ... خب راستش این مطلب رو بیشتر واسه این نوشتم که یکم غر زده باشم و شاید یکی دو تا از نویسنده‌های وبسایت‌ها و دوستان فعال در حیطه تولید محتوا یکم به خودشون بیان.
اما پیشنهاد من اینه که اگه انگلیسیتون خوبه ، قبل از اینکه از سایت‌های ایرانی پکیج آموزشی بخرید ، مطالب انگلیسی مربوطه رو قشنگ شخم بزنید!
شخصاً دیشب برای بار سوم ، یه دوره‌ی آموزشی فارسی خریدم و متوجه شدم که تمام چیزهایی که توی دوره گفته شده بود رو قبلاً از طریق یوتوب ، به صورت رایگان یاد گرفته بودم. (با طرف صحبت کردم و آدم خوبی بود و پول رو پس فرستاد. دمش گرم.)
و اگه انگلیسیتون خوب نیست ... خب چرا خوب نیست؟ قرن 21. سال 2019. واقعاً میتونید بدون دونستن زبان انگلیسی زندگی کنید ؟ واقعاً خودتون حس نمیکنید یه جاهایی کم میارید تو زندگی ؟
لابد زبون گوشیتونم فارسی کردید که اذیت نشید! ?
مرسی که خوندید رفقا. ببخشید زیادی غر زدم این سری.
بذارید به عنوان دیسکلیمر اینو بگم که خیلیا هم هستن که از طریق همین مدل کسب و کارهای اینترنتی ، به صورت کاملاً شرافتمندانه دارن پول درمیارن! یعنی از علم خودشون آموزش میدن. من با اونا کاری ندارم.
من توی این مطلب ، صحبتم راجع به اوناییه که صرفاً ترجمه میکنن و میفروشن. و از خودشون مایه نمیذارن!
