روز سی و دوم چالش چهل روزه "زندگی نو"
یه سری روزها هست که نه به بطالت گذشته و نه به برنامه هات رسیدی. مثل عمر بعضی ها که نه بی ثمر بوده و نه به جای رسیده که خودش می خواسته. امیدوارم که عمر من اینجوری طی نشه هر چند از تلف شدن بهتره.
بوی روزهای آخر چالش میاد و من به این فکر میکنم که شاید این چالش رو چهل روز دیگه تمدید کنم یا وقتی که چالش تموم شد با همین فرمون برم به سمت محقق کردن خواسته هایی که حتما با تموم شدن سال باید به دستشون بیارم. اما یه دلم میگه تو همین چهل روز رو خوب تموم کن و یه گزارش مفصل از وضعیتت تهیه کن اون موقع خودت متوجه میشی که باید چیکار کنی.
باید دست به کاری بزنم که روزهام رو بهینه تر کنم، هر روز م داره به یه راهی فکر میکنم و چیز جدیدی رو امتحان میکنم ولی سطح پیشرفتم به شدت پایینه که این برام اصلا خوب نیست. اما نباید این نکته رو هم فراموش کنم در سی و دو روز گذشته تلاش کردم که برای چند دقیقه هم که شده بهینه تر زندگی کنم و از این بابت باید به خودم ببالم و با تمام وحود خودم رو تشویق و تحسین کنم.
من خیلی خیلی منتقد خودم بوده و هستم و شاید یکی از مهمترین کارها برای پیشرفت اینه که دست از انتقاد بردارم و به خودم کمتر سخت بگیرم تا حال دلم بهتر بشه و دست از کمال گرایی احمقانه بردارم.
