روز تولدم

امروز سه و دو ساله می شوم.ما تولد همه ی اعضای خانواده را جشن می گیریم.اما چند سالیست نزدیک تولدم که می شود بی حوصله تر از همیشه ام.میپرسید چرا؟

از مته به خشخاش گذاشتن های آقای x ,از دو هفته قبل از تولد شروع می کند و از کم بودن هدیه ها می گوید.بعد کم بودن هدیه ها را علم می کند و می گوید غذای تولد را خوب نمی دهیم ..وقتی هم که می گویی خب تولد نگیر می گوید خب این همه هدیه می خرم باید تولد بگیریم که هدیه هم بگیریم.

یاد مراسم هفته و چهلم درگذشتگان می افتم آن بندگان خدا مرده اند و برای مراسمشان بین وراث بحث می شود.و من زنده ام و جلو چشم خودم هر سال همین اتفاق می افتاد.

امسال به آقای x گفتم تو با رفتارت فقط و فقط حس تنهایی را به من القا می کنی.بعد تصمیم گرفتم شادی ای که در روز تولدم از من دریغ می شود به کسانی هدیه بدهم که در روز تولدشان کسی بودنشان را جشن نمی گیرد یک کیک خریدم و به خانه کودکان بی سرپرست رفتم و تولد یک کودک مرداد ماهی را با بچه های دیگر جشن گرفتم.از امسال تصمیم گرفتم هر سال تولدم را در کنار یک گروه آسیب دیده جشن بگیرم.یک بار خانه سالمندان، یک بار کودکان معلول، یک بار کودکان سرطانی و ... .و امیدوارم همواره بتوانم شادی بخش باشم و انسان هایی پیرامونم باشند که لبخند بر لبانم بیاورند.

از اهداف امسالم اینست که بتوانم انسان آگاه تر ، سالم تر و شادتری باشم؛زبان تدریس کنم.وارد بازار دیجیتال طلا بشوم.و مادر بشوم❤️ و البته دوست دارم در ویرگول فعال تر باشم.

از خدای مهربانم بابت فرصت زندگی کردن نعمت سلامتی و نعمت داشتن پدر و مادر و برادری مهربان بی نهایت سپاسگزارم.

تولدم به من داده نمی شود