به این فکر کنید که آخرین بار کی بوده که آرامش واقعی رو تجربه کردید؟ یک ماه پیش؟ یکسال پیش؟ اصلا به یاد ندارید؟ دوران کودکی؟
فکر میکنید راز آرامش دوران کودکی ما چی بوده؟ من که فکر می‌کنم دلیلش سادگی و نبود جزییات زیاد بوده
به محتوای دغدغه هاتون فکر کنید. تمام دلمشغولی هاتون رو بررسی کنید. بنظرتون همه اون چیزهایی که برای خودمون مهم کریدم واقعا همونقدر مهم هستند؟ آدم هایی که باهاشون در ارتباطیم و به زعم خودشون بخشی از دلمشغولی های ما رو تشکیل دادن، چیزهای ریز و درشتی که نگه داشتیم تو خونه یا کارهخایی که برنامه داشتیم یه روزی انجام بدیم اما به هر دلیلی همچنان تو queue کارهامون نگه داشتیمشون …
هر چیز ریز و درشتی که تو زندگیمون داریم مثل یه process توی Task manager رایانه مغزمونه که لحظه به لحظه توان ما رو تحلیل می بره.
شاتل‌های فضایی معمولا به همراه کلی مخزن سوختی به فضا پرتاب می شن. بعد از عبور شاتل ها از لایه های مختلف جو و خالی شدن مخزن ها ، ادامه مسیر با مخزن ها نا ممکنه. از طرفی به اونها دیگه نیازی نیست و از طرف دیگه، وزن زیادشون مانع از صعود به خارج از جو زمین میشه پس خدمه پرواز طی یه عملیات مخازن رو رها می کنن و با این کار ادامه عملیات حتمی‌تر میشه ...
ساده گرایی، اجتناب از جزییات زیاد و مینیمالیسم در زندگی
مینیمالیسم یعنی حذف چیزهای اضافی از زندگی و نگهداری چیزهایی که به زندگی معنا و ارزش می‌بخشد.
همونطور که قبلا گفتم روابط ما بخش عمده ای از دلمشغولی های ما رو تشکیل میدن . اگر چه شبکه سازی و داشتن روابط قدرتمند و سازنده خیلی مهمه ولی زیاد بودن روابط هم به میزان معکوس می تونه وقت گیر و اضطراب زا باشه. یه ضرب المثلی تو فرهنگ عامه هست که میگه:
بی خبری، خوش خبری ...
باید بتونیم روابطمون رو بر حسب اهمیت دسته بندی کنیم و به ترتیب اهمیت اونهایی که مهم هستند رو تقویت و اونهایی که کمتر مهم هستند رو کمرنگ تر کنیم. به این شکل اگر چه کمیت روابط منفی میشه اما بطرز شگفت آوری کیفیت روابط ما افزایش پیدا می کنه.
کافیه به استانداردهاتون مراجعه کنید. آیا همه افرادی که اطرافتون هستند اونقدر مهم هستند که به عنوان مخزن سوخت شاتل مانع از صعود شما به سمت آرامش بشن؟ پس وقتش رسیده یه خونه تکونی اساسی توی روابطتون داشته باشید.
قبلا در پست" نگفته بودی که به کسی نباید بگم "یکی از استاندارد های ساده و مبرهن خودم رو شرح دادم. شماهم می تونید برای خودتون یک فهرست داشته باشید و با دقت تصمیم بگیرید دربارش.
در اختلال های روانشناختی مدخلی با عنوان بیماری های روان تنی یا سایکوسوماتیک وجود داره. این اختلال ها مرتبط با تاثیر دوسویه سلامت روان و جسم انسان هست و نشون میده چقدر ما می تونیم با نادیده گرفتن وضعیت بهداشت روانی مون بیماری ها رو سوماتیزه کنیم.
عقل سالم در بدن سالم است.
مینیمال تر بگم مراقب خورد و خوراکتون باشید. رژیم غذایی رو ساده اما غنی کنید و ورزش (حتی یک پیاده روی ساده) رو در زندگیتون بگنجونید.
همونطور که به تغذیه و غذای جسمتون اهمیت می دید مراقب تغذیه و غذای روحتون باشید. اگر روابطتون رو مینیمال کردید حالا کلی وقت دارید که می تونید برای رشد فردی تون در نظر بگیرید. مهارت های دهگانه زندگی رو یاد بگیرید. مهارت های نرم رو که به پیشرفت شغلیتون مرتبطه بدونید و تقویت کنید و از همه مهمتر بیاید محتوای مغزتون رو بریزید بیرون و مجددا تو قفسه های ذهنتون بچینید.
اخیرا دو کتاب جذاب در موضوعاتی که صحبت کردم خوندم و شنیدم . کتاب اول که دقیقا عنوان پست هست با عنوان مینیمالیسم ، ساده گرایی و زندگی با معنا توسط حمید محمدی در رادیواکنون به صورت نسخه صوتی در نشر نون منتشر شده. این کتاب که توسط دو دوست نوشته شده ماجرای زندگی دو جوونه که از ذهن پرآشوب و پر پرسششون به مینیمالیسم روی میارن و یاد می گیرن کم کم با تغییر در روش زندگی و روابطشون به یک آرامش نسبی برسن. اونها تجربه خودشون رو در این کتاب چاپ کردن که در نوع خودش یک کتاب راهنما برای ورود شما به دنیای مینیمالیسم هست.
در پیشبرد مینیمالیسم قطعا به آوردن برنامه هاتون در یک روتین نیاز دارید پس پیشنهاد می کنم کتاب برنامه ریزی به روش بولت ژورنال نوشته رایدر کارول به ترجمه زهرا نجاری از نشر کوله پشتی رو در برنامتون بگنجونید.
در برنامه‌ریزی به روش بولت ژورنال شما یاد می گیرید که process هاتون رو شسته رفته کنید تا RAM سیستم مغزتون کم نیاره و بدونه کجا به چی فکر کنه.
دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت را کسی دارد که از تنها بپرهیزد
زندگیتون رو خلوت کنید تا آرامش راهش رو به خونتون باز کنه.
من سعید هستم یک روانشناس مبتلا به دنیای فناوری، در اینجا روزمرگی هام رو به اشتراک می گزارم و شما رو می خونم که بیشتر یاد بگیرم.
