این آماری است که احتمالا اکثر شما را بسیار متعجب خواهد کرد: بر اساس داده‌های سازمان بهزیستی کل کشور، یک نفر از هر 100 کودک در طیف اوتیسم قرار دارد.
هنگامی که افراد دارای نا‌توانی‌های شدید گفتاری و زبانی هستند، استراتژی‌های ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) می‌تواند فرصتی برای بیان خود و داشتن پل ارتباطی متقابل برای آن‌ها فراهم کند.
ناتوانی در برقراری ارتباط موثر، تاثیر چشم‌گیری بر کیفیت زندگی فرد، دسترسی به آموزش و توسعه‌ی مهارت‌ها و روابط اجتماعی دارد. نا‌کامی ناشی از ناتوانی در برقراری ارتباط می‌تواند به چالش‌های رفتاری منفی نیز منجر شود.
استفاده از دستگاه‌هایی مانند تبلت و یا تلفن همراه روش مفیدی است زیرا بر‌خلاف دیگر دستگاه‌های اختصاصی AAC که اغلب ممکن است سنگین و دست و پا گیر باشند، انعطاف‌پذیر و قابل حمل هستند. یک دستگاه جیبی به راحتی حمل می‌شود و می‌تواند باعث پذیرش هم‌سالان شود. صفحه‌ی لمسی و طراحی آن برای افراد با مشکلات هماهنگی یا یادگیری در دسترس‌تر است. فناوری می‌تواند با استفاده‌ی به‌جا از ایمیل یا پیام کوتاه، که موجب صرفه‌جویی در هزینه و زمان می‌شود، ارتباط با دیگران را بهبود ببخشد و امکان سازگاری و ایجاد انگیزه را نیز فراهم می‌آورد.
یافته‌های تحقیقات حاکی از آن است که هر چه توسعه فناوری ارتباطات جدید هر ساله با سرعت روز‌افزونی پیشرفت می‌کند، صلاحیت و آگاهی کودکان از چنین فناوری‌هایی نیز به ناچار افزایش می‌یابد. استفاده‌ی روز‌افزون کودکان از فناوری به هر دو شیوه‌ی آموزشی و ارتباطی اشاره دارد زیرا عامل محیطی مشترکی در زندگی آن‌ها است. امروزه اکثر کودکان «بومیان دیجیتال» محسوب می‌شوند، کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیز با داشتن یک دستگاه در دستانشان، خود را در راحت‌ترین حالت می‌یابند.
در مقاله‌ای برای مرکز منابع اوتیسم ایندیانا، کریستی براون لوفلند خاطر نشان می‌کند که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صورت بصری یاد می‌گیرند، و فناوری یاری‌رسان ابزاری با‌ارزش در فرآیند یادگیری است.
تا همین اواخر، اکثر تبلت‌ها برای سرگرمی و بازی استفاده می‌شدند. اگر چه همچنان توجه محدودی به استفاده‌ی متنوع از فناوری برای کودکان اختلال طیف اوتیسم می‌شود، علی رغم این حقیقت که فناوری برای بسیاری از این کودکان زمینه‌ی جالب توجهی است، اکنون می‌دانیم که نه تنها می‌توان از آن برای سرگرمی و به عنوان یک دستگاه AAC استفاده کرد، بلکه برای کمک به آموزش در زمینه‌های دانشگاهی، مهارت‌های اجتماعی، مدل‌سازی ویدیویی، تقویت، گفتار و زبان درمانی، مهارت‌های حرکتی، ابزار‌های کمکی دیداری، مهارت‌های عملکردی زندگی، مهارت‌های سازمانی و افزایش استقلال از آن استفاده کرد.
مدل‌های متنوع فناوری می‌تواند برای کودکان اوتیستیک استفاده شود تا توانایی‌های مربوط به ادراک کلی از محیط را در آنان مورد بهبود قرارداد و همچنین مهارت‌هایی مانند مهارت‌های ارتباطی بیان‌گر، تعامل اجتماعی، انگیزشی، دانشگاهی و تحصیلی، مهارت‌های خود‌یاری و به طور کلی مهارت‌های عملکرد روزانه‌ی مستقل از دیگران را افزایش داد.
