پایان یک سفر؛ عادت‌های کوچک، تغییرات بزرگ

چند ماه پیش، من و سعید کربلایی تصمیم گرفتیم پروژه‌ای مشترک را آغاز کنیم:
خواندن کتاب عادات اتمی جیمز کلیر و بازتاب آن به مدت ۳۰ روز.
هدف ما نه تنها خواندن، بلکه فهم عمیق، بحث، و به‌کارگیری ایده‌ها در زندگی روزمره، بیان ایده ها به همدیگر ، اشتراگ گذاری به دیگران، تقویت فن بیان و کاهش استرس در جمع بود.

مسیر ما تا اینجا

• ما به‌صورت یک‌درمیان فصل‌های کتاب را مطالعه می‌کردیم و سپس خلاصه آن را برای یکدیگر بازگو می‌کردیم.
  این کار، علاوه بر درک بهتر مطالب، مهارت‌های خلاصه‌گویی و داستان‌سرایی ما را به شکل چشمگیری تقویت کرد.

• هر هفته گزارشی از پیشرفت خود تهیه کرده و بازتاب آن را در قالب پرسش و پاسخ برای خودمان ثبت می‌کردیم.

• ایده‌های کلیدی کتاب را با زندگی واقعی تطبیق دادیم و سعی کردیم حتی قدم‌های کوچک هم به‌صورت عملی انجام شوند.

• چند هفته اول موفق به ارائه در جمعی از دانشجویان شدیم.

چالش‌های پیش‌بینی‌نشده

این پروژه با یک مانع بزرگ مواجه شد:
به دلیل شرایط جنگی و سفر من به افغانستان، اجرای بخشی از فعالیت‌ها بیش از دو ماه طول کشید و بعضی جلسات در این فاصله تحقق نیافت.
همچنین، یکی از چالش‌های جالب این بود که ارائه ایده‌های کتاب در جمع‌های عمومی برایم کار آسانی نبود — مخصوصاً وقتی خارج از ایران بودم و دسترسی به همان مخاطبان همیشگی وجود نداشت.

دستاوردها

• تقویت انضباط فردی و ایجاد عادت مطالعه مستمر

• افزایش مهارت‌های بیان، خلاصه‌سازی و انتقال ایده‌ها

• درک عمیق‌تر اهمیت تغییرات کوچک و اثر مرکب آن‌ها در زندگی

• کاهش استرس و اضطراب در زمان ارائه

سخن پایانی

این پروژه به من یادآوری کرد که حتی در شرایط دشوار، ثبات در قدم‌های کوچک می‌تواند ما را به نتایج بزرگی برساند.
مهم‌تر از همه، «همراهی» و «اشتراک تجربه» چیزی که این مسیر را برای ما لذت‌بخش‌تر و اثرگذارتر کرد.