آدمی بایستی امیدش را ذخیره کند.
باید هربار آگاه باشد که روز دیگری می آید
که آنگاه مانند امروز نه ایمان خواهد داشت نه امید.
تمام نیروی خود را در امروز صرف می کند و فردا دیگر هیچ ندارد.
چه چیزی بود که چنان جان به آن سپرده بود
و چه چیز جانش را ویران ساخت؟
