بگذار با تمام حروف ندا صدایت کنم
باشد آن گاه که نامت را می‌خوانم،
از میان لبانم زاده شوی...
بگذار دولت عشق را بنیان نهم
و تو ملکۂ آن شوی
و من بزرگ‌ترین عاشقان آن شوم.
بگذار انقلابی را راهبر باشم
که حکومت چشمان تو را بر مردمان
استوار می‌کند.
بگذار با عشق
چهرۂ تمدن را دیگر کنم...
تمدن تویی!
تو همان میراثی هستی که هزاران سال پیش
در دل زمین زاده شدی...
نزار قبانی
طیبه حسین زاده
از کتاب «چشمانت وطن من است»
