فرزانه استیری
فرزانه استیری
خواندن ۱ دقیقه·۵ سال پیش

یک معضل خیلی اجتماعی : " ویروس ناامیدی"

‌یه حرف خوبی هست که میگه "شخصیت شما میانگینی از شخصیت 5 فرد نزدیک به شماست".?

‌‌امروز، وقتی داشتم با زهرا حرف می‌زدم، به نکته‌ی خیلی خوبی اشاره کرد. چیزی به اسم " شیوع افسردگی". من و زهرا ایمان داریم که افسردگی هم مثل خیلی از بیماری‌های دیگه مسریه، اون‌قدر که وجود خیلی از آدما تو زندگی‌مون به شدت روی این موضوع تاثیر میذاره.????

‌‌این بیماری وقتی وحشتناک‌تر میشه که به شبکه‌های اجتماعی هم سرایت میکنه، پست های دپرس کننده، استوری‌هایی که نشان از خستگی و بی علاقگی به فضای تحصیل، محل کار و زندگی و.... داره، و غر زدن‌های بی حد و مرز.?

‌‌منکر این نمی‌شم که گاهی اوقات، شرایط سخت و کسل کننده میشه( بله، من هم خسته میشم و خیلی وقت‌ها افسرده و کلافه)، ولی این دلیل نمیشه بخاطر حال بد خودم، چندین نفر دیگه رو درگیر کنم، و انرژی منفی بهشون وارد کنم!?

‌‌

‌‌?‌حالا چیکار کنیم؟ تظاهر کنیم؟

‌معلومه که نه. وقتی حالمون بده نمیتونیم دروغ بگیم که خوبیم و همه چی گل و بلبله. کافیه کمتر بهش فکر کنیم. به جای غر زدن، بابتش تلاش کنیم و ببینیم چطور میتونیم فضا رو بهتر کنیم. یادمون باشه غر زدن چیزیو عوض نمیکنه، فقط شرایط رو سیاه تر نشون میده. حال با اون‌که شاید واقعا اون‌قدر ها هم اوضاع افتضاح نیست.?

‌?‌ماها مسئولیم. همون طور که وقتی سرما میخوریم مسئولیم که منتقل کننده این سرماخوردگی نباشیم، مسئولیم که منتقل کننده ویروس ناامیدی به بقیه نباشیم!?

⭕️ منم غر میزنم(اینو دوستای نزدیکم میدونن ?)، ولی خب همه تلاشمو میکنم که این غر زدن‌ها به حداقل ممکن برسه و یه روزی اصلا نباشه.

‌?آدمای شاد خیلی خیلی قشنگترن?

?راستی، فکر میکنم فاصله گرفتن از افراد سمی، یه راه حل منطقی باشه!

نظر شما چیه؟ راستی! میتونین بقیه متن هامو از پیج اینستاگرامم دنبال کنین! : frzn_s3@

ناامیدیافسردگیشادزیستن
نوشتن برای من حکم آب برای ماهی رو داره :))
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید