دوست داشتنت را چشمانت فریاد میزنند…
نه با کلمه، نه با جملههای تکراری،
بلکه با آن نگاههای عمیقِ بیصدا…
همان لحظههایی که نگاهم میکنی،
انگار تمام جهان آرام میگیرد،
انگار زمان میایستد
تا من فقط در چشمهای تو گم شوم.
تو حتی اگر هزار بار بگویی “دوستت دارم”،
دلم آنقدر باور نمیکند،
که با یک لحظه خیره شدن تو،
با یک برق کوتاه در چشمانت…
چشمهایت چیزی را میگویند
که هیچ واژهای تاب گفتنش را ندارد.
چشمهایت لو میدهند دلت را،
حتی وقتی زبانت سکوت میکند…
و من،
باور کردهام که عشق،
گاهی فقط در یک نگاه اتفاق میافتد
و باقی عمر، تکرار همان لحظه است…
