دواپس، از تئوری تا عمل

بیشتر ما دواپس (DevOps) را با ابزارهای Automation می‌شناسیم. اینکه هر چیز را تبدیل به کد کنیم (Code Everything) و در این میان حتما پیکربندی سرورها را باید با کد مدیریت کنیم (Infrastructure as Code). ابزارهای Automation مانند Ansible و Chef و Puppet این روزها جزئی از ابزارهای توسعه اکثر تیم‌های نرم‌افزاری هستند.

دواپس (DevOps) موضوعی است که این روزها زیاد از آن می‌شنوید. اینکه چرا به وجود آمده است، ریشه در مشکلات سنتی تیم‌های توسعه (Dev)و عملیات (Ops)دارد. چون تیم‌های توسعه علاقه‌مند به استقرار سریع کدهای خود هستند (تا باگ‌ها را سریع‌تر بشناسند) اما تیم‌های عملیات ترجیح می‌دهند به چیزی که کار می‌کند دست نزنند. دواپس ارتباط نزدیکی با اصول چابکی (Agile Principles)‌ دارد.

در DevOps معمولا چندین موضوع مورد توجه قرار می‌گیرند:

• Configuration Management
• Infrastructure as Code
• Release Management
• Continuous Integration / Continuous Delivery
• Test Automation
• Application Performance Monitoring

دواپس (در واقع ارتباط تیم‌های Dev و Ops) پیاده‌سازی‌های مختلفی دارند که یکی از معروف‌ترین آنها، به کار گرفتن یک تیم زیرساختی به نام SRE یا Site Reliability Engineering‌، در کنار تیم DevOps است؛ مدلی که در گوگل ابداع شده است. اما مدل‌های دیگری هم وجود دارند. برخی از این پیاده‌سازی‌ها در شکل زیر نمایش داده شده اند:

این موضوعات رو اخیرا در درس تحلیل و طراحی برای دانشجویان ارائه دادم. اسلایدهای درس را اینجا هم میذارم، شاید مفید باشه.

https://www.slideshare.net/rahimian_vahid/dev-ops-from-theory-to-practice-by-vahid-rahimian