سلام؛ چطوری؟
روزها به این حرف ها فکر کردم، به این که چی بگم. همیشه کتاب ها را دوست داشتم، خواندن را، نوشتن را. اما پارسال همین وقت ها به فکر افتادم، چی می شه اگه با کسی درباره آن حرف بزنم؟ چی می‌شه اگر شعرهایم را برای کسی بخوانم و شعر هایش را بشنوم؟ راستش مدت ها دنبال جمعی صمیمی گشتم، جمعی برای چنین حرف هایی. ساده بگم، پیدایش نکردم و آن نافرجامی آغازی برای فکری کوچک و رویایی بزرگ بود. رویای یک انجمن، انجمنی برای ما که دنیا را در کلمات جست و جو میکنیم. فکر کردم حالا که آنچه میخواهم یافتنی نیست چرا خود آن را خلق نکنم؟
این فراخوان من است، فراخوانی برای تو. ما می‌تونیم دور هم بنشینیم، کتاب بخوانیم، شعر بشنویم، فیلم ببینیم، یا حتی نوشته هایمان را برای هم بازگو کنیم. می‌تونیم فنجانی چای بنوشیم و حرف بزنیم از افکارمان، از هرآنچه در میان کلمات پیدا کرده ایم، از هرآنچه دوست داری. می‌تونیم گاه گاهی جایی قراری بگذاریم، توی کافه ای دنج و کوچیک یا بوستانی سرسبز.
اگه حدود ١۴ تا ١٨ ساله ای و تهران زندگی میکنی خوشحال میشم به من ملحق بشی. دوست داری این انجمن را باهم بسازیم؟
