کتاب حرمسرای قذافی بیان واقعیتی شگفت، هراس آور و به غایت تلخ از یک بی عدالتی محض در لیبی است.
در کتاب حرمسرای قذافی شاهد تجسم یک ظلم حقیقی به فجیع ترین حالت از دژخیم طرابلس نسبت به دختران بی گناه هستیم.
آیا تاکنون از خواندن کتابی احساس خشم وجودتان را پر کرده است؟
آیا شده که از مطالعه بخشی از تاریخ یک کشور آنقدر ناراحت شوید که آرزو کنید کاش می توانستید بر زمین و زمان فریاد برآورید؟
سخن از احساس تحقیر بی گناهان، از لمس درد است. گفتگو از بی عدالتی و اوج ستم یک حاکم، از ظلم فروخورده در گلوی جمعی دردمند در کوخ کاخ نمای یک سلطان است. از روایتی شگفت انگیز و باورنکردنی.
امروز قصد داریم به معرفی کتابی بپردازیم که اگر تاکنون آن را نخوانده اید، دیگر وقت را تلف نکنید. کتابی که حقیقت را در جامه زشت و عریان ظلم بیان می دارد. کتاب حرمسرای قذافی.
آنیک کوژان (Annic ckjean) خبرنگار و روزنامه نگار جنگ در سال 1957 میلادی در شهر مهم بندری فرانسه، یعنی برست (Brest) بدنیا آمد. شهری زیبا واقع در شبه جزیره بریتانی در شمال ساحل غربی فرانسه.
آنیک کوژان خبرنگار مجله لوموند فرانسه در گذر سالهای پس از انقلاب لیبی، بنا به مأموریت از طرف این مجله معروف سفری به این کشور داشت. سالهایی که مصادف با بهار عربی یا بیداری اسلامی بود. زمانی که دیگر معمر قذافی یا قائد اعظم لیبی با فلاکت تمام زهر تلخ مرگ را به بدترین حالت نوشیده و به درک واصل شده بود.
خبرنگار فرانسوی برای تحقیق در زمینه نقش زنان در انقلاب لیبی، راهی طرابلس شد. آنیک کوژان با شنیدن واقعیت دهشتناک و تأسف بار سرنوشت زنان و چگونگی رهبری این کشور، اقدام به چاپ مقاله ای بدون نام بردن از شخص خاصی کرد. اطلاعات او از طریق تحقیقات و مصاحبه با زنان زخم خورده از معمر قذافی تکمیل گردید. بعد از استقبال عمومی جامعه از این مقاله، آنگاه نگارش کتاب حرمسرای قذافی را آغاز کرد.
کتاب حرمسرای قذافی به قلم آنیک کوژان موفق به دریافت جایزه بزرگ باشگاه بین المللی مطبوعات شد.
همچنین این نویسنده توانست جایزه آلبرلوند را پیش از نوشتن کتاب حرمسرای قذافی، در سال 2010 میلادی جهت نگارش کتاب عرصه ها از آن خود کند.
کتاب حرمسرای قذافی توسط بیژن اشتری برای نخستین بار در 364 صفحه ترجمه گردید. آنگاه نشر ثالث آن را در سال 1397 منتشر و روانه بازار نمود. کتاب مذکور قریب به یازده بار تجدید چاپ شد و در آخرین نمایشگاه کتاب تهران به عنوان یکی از پرفروش ترین کتابهای نمایشگاه شناخته شد.
کتاب حرمسرای قذافی بطور کلی از دو بخش تشکیل می شود.
قسمت اول کتاب حرمسرای قذافی بر سرگذشت دختری جوان و زیبا و از زبان خود او روایت می گردد.
ثریا دختری پانزده ساله که برای خوش آمد گویی و دادن گل به قائد اعظم، در مدرسه محل تحصیلش انتخاب شد. او هرگز تصور نمی کرد که در پس پرده این خوش آمد گویی، سایه چه تقدیر شومی انتظار او را می کشد.
معمر قذافی گل را از دخترک معصوم گرفت و دستی بر شانه و سر دخترک کشید. این علائم منحوس برای ( آمازون ها) یعنی محافظان ویژه و مؤنث قذافی کافی بود که مدت پنج سال سرنوشت پر رنج و درد این دختر را در باب العزیزیه رقم بزنند. زیر زمین دژ بسیار مستحکم و پر جلال و جبروت قذافی در حومه جنوبی شهر طرابلس، پایتخت لیبی.
در بخش نخستین کتاب حرمسرای قذافی شاهد روایت رنج آور و دردناک ثریای پانزده ساله هستیم. ضرب و شتم، تحقیر، اعمال انواع خشونت ها و بارها و بارها تجاوز جنسی و سوءاستفاده روحی توسط بابا معمر هیولا نسبت به دختر جوان.
بخش دوم کتاب حرمسرای قذافی نیز نقلی حاکی از انحرافات شدید قذافی ملعون و تجاوز جنسی نسبت به صدها قربانی دیگر مانند خدیجه و لیلا و ... دارد.
در کتاب حرمسرای قذافی به گفته نویسنده، این بیمار روانی طعمه های خود را از زیباترین دختران انتخاب می نمود. آنان را از داخل دانشگاهها، آرایشگاه ها، خصوصاً هتل ها و تالارهای عروسی به توسط گارد ویژه مؤنث خود انتخاب می نمود. این حاکم منحرف جنسی حتی اکیپی را برای گرفتن عکس و فیلم از دختران زیبا رو در زندانها مأمور کرده بود. هیچ زن و دختری از دست او و دیگر مأموران ستمگرش در امان نبودند.
در کتاب حرمسرای قذافی از سه شخصیت اصلی یعنی ثریا، قذافی و مبروکه سخن گفته می شود. ثریا به عنوان نخستین زن شجاع که حاضر به مصاحبه با آنیک کوژان گردید و قذافی که در همه جا نقش دارد. همچنین مبروکه، زنی درشت اندام و ستمگر که در همه حال فرمان صادر می کند. اما نقش فرمانبری و اطاعت پرستش گونه از معمر قذافی را بر عهده دارد. مبروکه دارای شخصیتی اسرار آمیز است که به صورت آشکار یا سایه وار در تمامی کتاب حضوری شاخص دارد. با مطالعه کتاب حرمسرای قذافی به شخصیت مریض و روانی یک سلطان که ظالمانه به مدت 42 سال بر مردم کشورش فریبکارانه حکومت کرد، پی می بریم. نویسنده در کتاب حرمسرای قذافی از سوءاستفاده قذافی از صدها دختر لیبیایی، افریقایی و حتی اروپایی سخن می گوید. انتقالی بی رحمانه به باب العزیزیه قذافی تنها به گناه ...
قذافی سرانجام در 28 مهر ماه سال 1390 شمسی در شهر زادگاهش یعنی سرت، توسط نیروهای انقلابی دستگیر شد. گفته ها حاکی از آن است که پس از تصرف شهر سرت، قذافی اقدام به فرار نمود. در این بین چند تن از محافظان شخصی و فرمانده ارتش نیز او را همراهی می کردند. قذافی و همراهان در حین فرار توسط نیروهای ناتو مورد حمله قرار گرفتند و در یک کانال فاضلاب پنهان شدند. قائد اعظم پس از بیرون آمدن از سوراخ، در حالی که از ناحیه پا و کمر زخمی بود، خود را تسلیم نیروهای انقلابی و شورشی نمود. کمی بعد هم توسط نیروهای انقلابی کشته شد. قذافی به صورت آشکار سالها خود را مدافع حقوق زنان دانست، اما در خفا غارتگر انسانی ترین حق زنان بود. پایان ظلم عاقبتی جز نابودی برای ظالم در بر ندارد. کاش انسانها از دیدن عاقبت ستمگران، عبرت گرفته و تجربه کسب کنند. پیش از آنکه تقدیرشان عبرتی برای دیگران شود.
سخن آخر:
ثروت، مال و منال، جاه و مقام، منصب و پست لالایی دلنشین به ظاهر معصومانه ای برای خواب غفلت است.
باز هم تکراری بر ستم را با مطالعه کتاب حرمسرای قذافی شاهدیم که سرانجام آه مظلومان در بند، روزی بر سر ظالمان ستمگر آوار خواهد شد. ولی صد افسوس که بر حدیث ظلم هرگز پایانی متصور نیست. روزی دیگر و در سرزمینی دورتر.
هشداری آگاهی بخش درباره هزینههای شخصیای که مردم در ذیل نظام توتالیتر متحمل میشوند.
آدم ربایی، تجاوز، تحقیر و خشونت، این سرنوشت انبوهی از زنانی بود که به چنگ معمر قذافی، حاکم مستبد لیبی، افتادند. آنیک کوژان نظام وحشتناکی را شرح میدهد که در آن زنان جوان به ارضای نیازهای حیوانی قائد اعظم وادار میشدند.
غرب مسحور زنان آمازونی قذافی بود. غربیها خبر نداشتند که در پشت دیوارهای قصر قذافی چه خشونت وحشتناکی علیه زنان در جریان است... این کتاب بیشک یک دستائرد بزرگ ژورنالیستی است.
کتاب از سواستفادههای جنسی گسترده قذافی طب بیش از چهار دهه حکمرانیاش پرده برداشته است... کوژان صفحه به صفحه اسامی و چهرههای تازهای را معرفی میکند و به قربانیان قذافی صدایی برای گفتن میدهد.
منبع: کتاب وب
