یکی از روش‌های مرسوم تو بازجویی‌های امنیتی اینه که متهم رو چند روز متوالی بدون اینکه اجازه خواب یا استراحت بهش بدن، مدام از این اتاق به اون اتاق میبرن و ازش در مورد موضوع یا اتفاقی که بخاطرش دستگیر شده، سوال می‌پرسن.
این مدل از بازجویی به راحتی از دو طریق، بی‌گناهی یا گناهکار بودن متهم رو مشخص میکنه.
اول اینکه کسی که هر بار سیر اتفاقات رو با چیدمان دقیق، کلمات مشابه و با یه زاویه دید تعریف میکنه به احتمال خیلی زیاد داره دروغ میگه. آدم عادی به شکل ناخودآگاه نمیتونه یه خاطره یا داستان رو هر بار به صورت کاملا تکراری و مثل بار قبل تعریف کنه. مگر اینکه چیزی که میخواد بگه رو کاملا حفظ کرده باشه.
دوم اینکه آدما بعد از چند روز که اجازه خواب و استراحت بهشون داده نشه به دو دسته تبدیل میشن. دسته اول کسایی هستن که کارشون به گریه و التماس میکشه و خواهش میکنن که ولشون کنن چون بی‌گناهن. دسته دوم آدمایی هستن که عصبانی میشن و با فحش و بد دهنی فریاد میزنن که ولشون کنن چون بی‌گناهن.
اونایی که کارشون به گریه و التماس میکشه به احتمال خیلی زیاد گناهکارن چون آدم عادی از اینکه حقش پامال شده و اجازه استراحت نداره، عصبانی میشه و حقشو طلب میکنه نه اینکه گریه و تمنا کنه.
اینارو نوشتم که بگم شاید ما هم بتونیم از این روش‌ها برای قضاوت‌های شخصی خودمون استفاده کنیم و اینجوری بهتر و راحت‌تر درباره اتفاقات مختلف زندگیمون تصمیم بگیریم.
مثلا یه بار دیگه به رابطه‌ها و دوستی‌هامون فکر کنیم و ببینیم چقدر میتونیم زاویه نگاهمون رو به اختلافات، ناراحتی‌ها، مسائل و مشکلاتی که با رئیس، همکار، شریک عاطفی یا دوستمون تجربه کردیم، عوض کنیم. اگه چیدمان اتفاقاتی که مارو تو روابطمون به نقطه بدی رسونده، همچنان تو ذهنمون یکسانه و فقط داریم رفتار و حرف‌های یه طرف رو مرور میکنیم، شاید ما هم داریم به خودمون دروغ میگیم؛ شاید.
بعدش بهتره به واکنش‌هامونم فکر کنیم و ببینیم واقعا از این مسائل و مشکلات عصبانی هستیم یا فقط رفتیم تو فاز اینکه من چقدر سادم و بقیه عوضی و دورو و بدجنسن. ببینیم فاز آسیب‌پذیری گرفتیم و با مظلوم نمایی داریم خودمون و دیگران رو گول میزنیم و فرار رو به جلو میکنیم یا واقعا عصبانیت رو احساس میکنیم.
هیچ بازجویی نمیتونه مثل خودمون میزان گناهکار بودن یا بی‌گناهیمون رو تو زندگی تشخیص بده. قطعا دادگاهی که تو دل خودمون برگزار کنیم خیلی منصف‌تره؛ مهم فقط اینه که اون دادگاه رو برگزار کنیم.
