به نام رب العالمین
خیلی‌ها رو دیدیم که همیشه غر میزنن، ناله میکنن. حتی اگر همه چیز خوب هم باشه، همیشه راهی برای ناراحت بودن پیدا میکنن! از همه چیز شکایت میکنن، از معلم‌هایی که داشتن، سیستم آموزش و پرورش، اقتصاد کشور، مدیر شرکت، نونوا و خلاصه هرکسی که دیده باشن!
خب اگر نگیم همیشه، احتمالا اکثر اوقات حق هم دارن. فلان معلم میتونست بهتر کار کنه، سیستم آموزش و پرورش باید بهتر بشه، اقصاد، اعضای خانواده، نونوا و بقیه هم همینطور. آخه همیشه میشه بهتر بود. کامل که نیستیم، اومدیم به سمت کمال حرکت کنیم. پس همیشه نقصی وجود داره و دلیلی برای ناراحتی و غر زدن!
اما اینطوری که نمیشه! پس نقش ما چیه؟ هیچ کاری از دستمون برنمیاد؟
غر زدن به قصد فرار از مسئولیت کار آسونیه اما کاری نیستش که بتونه مشکل و نیاز ما یا دیگران رو برطرف کنه. به نظرم کار درست‌تر و بهتری باید وجود داشته باشه.
یکی از دلایلی که باعث میشه حسابی احساس بدبختی و ناراحتی کنیم اینه که «حس» می‌کنیم کاری از دستمون برنمیاد. حس می‌کنیم دنیای بیرون از ما خیلی قوی‌تره و نمی‌تونیم کاری انجام بدیم. درواقع بجای اینکه به مشکلات، به چشم مسئلهِ قابل حل نگاه کنیم، خودمون رو قربانی اونها میدونیم که راه فراری نداریم. نیرو و توان خودمون رو نادیده می‌گیریم و دچار یاس و ناامیدی میشیم.
یاس و ناامیدی، دشمن بسیار بزرگی برای انسانه...
وقتی ناامید هستیم، نمی‌دونیم چیکار میشه کرد، طبیعیه بی‌انگیزه بشیم. بی‌انگیزه بودن و بی‌هدفی مساوی هستش با اتلاف انرژی، هدر دادن منابع عظیمی که هر روز دراختیار داریم و یک کلام «ناشکری».
همه ما به لطف خدا، منابع بسیار زیادی دراختیار داریم ولی نباید فراموش کنیم هیچ چیز در این دنیا ماندگار و ابدی نیست. دیر یا زود تموم میشن. اگر به درستی ازشون استفاده نکنیم و فرصت‌ها رو از دست بدیم «حسرت» رو هم باید به مشکلاتمون اضافه کنیم. بعد از چند وقت به خودمون میاییم و می‌بینیم ای بابا، چقدر زمان داشتم، چقدر فرصت داشتم، چقدر کارهای خوبی میتونستم انجام بدم، لااقل جوان‌تر بودم و توان بیشتری داشتم... ای کاش بهتر زندگی می‌کردم.
این ای کاش‌ها و حسرت‌ها از همه چیز بدتره، از همه مشکلات بزرگ‌تره. پس بیاییم از فرصت‌هایی که داریم بهتر استفاده کنیم اما چطور؟
1- قدر نعمت‌ها و منابعی که داریم رو بدونیم. بیشتر به چیزهایی که داریم توجه کنیم، از صمیم قلب شکرگزار اونها باشیم. حتی اگر مریض هم هستیم بدونیم کلی عضو توی بدن ما هستن که دارن به بهترین شکل ممکن کارشون رو انجام میدن. اینقدر خوب کار میکنن و برامون عادی شدن که حتی نمی‌تونیم تصور کنیم آدمای دیگه با چه بیماری‌هایی دست و پنجه نرم میکنن. مشکلات هرچقدر بزرگ هم باشن همیشه جنبه‌های مثبت زندگی بیشتر از جنبه‌های منفی هستن به شرطی که چشمامون رو به خوبی باز کنیم. مطمئن باشیم همیشه دلیلی برای خوشحالی و شکرگزاری هست.
2- همین الان لیستی از نعمت‌ها و امکاناتی که داریم بنویسیم. از کوچیک تا بزرگ. مثلا: چشم‌هام (شاید ضعیف هم باشن ولی خیلی‌ها نابینا هستن و آرزوی 1 ثانیه دیدن رو دارن حتی تار)، گوش‌ها، دندون‌ها، قدرت بلع غذا، معده، قلب، ...، سرپناهی که دارم، گوشی، تلویزیون، کتاب، ...، خانواده خوب، دوستای خوب، استعدادهایی که دارم و...
3- این لیست رو یه جا داشته باشیم و لااقل هفته یا ماهی یکبار مرورشون کنیم. خصوصا زمانی که غم‌ها و ناراحتی‌ها بهمون هجوم آوردن. هربار سعی کنیم چیزهای جدیدی به این لیست اضافه کنیم.
4- باور داشته باشیم همیشه راهی برای کمک کردن هست. با تخصصی که داریم، با شنیدن حرف‌های یک دوست، لبخند زدن و خداقوت گفتن به رفتگر زحمتکش محل، استفاده از پولی که خدا بهمون داده، ...، خیلی کارها. اگر هیچ کار مثبتی از دستمون برنمیاد هم لااقل با غر و حسِ منفی و عصبانیت، حالِ دیگران رو بدتر نکنیم. مطمئن باشیم همیشه راهی برای همدلی هست.
5- برای بهبود زندگی خودمون و کسایی که دوستشون داریم برنامه داشته باشیم. می‌تونیم توی کاغذ یا جایی مثل اکسل، یه جدول مثل عکس پایین درست کنیم.
توی ستون عمودی اول، لیست ارزش‌هامون رو بنویسیم و توی ستون افقی اول، لیست کسایی که دوست داریم براشون کاری انجام بدیم. خودمون هم توی همین لیست هستیم.
قدم دوم اینه که این لیست رو اولویت‌بندی کنیم. چون وقت و انرژی ما محدوده و باید یاد بگیریم براساس اولویت کار کنیم.
در قدم بعدی سعی کنیم با توجه به ارزش و مخاطب، راه‌حلی هرچند به ظاهر ساده و کوچیک پیدا کنیم. ممکنه فعلا برای بعضی خونه‌ها چیزی پیدا نکنیم، اشکال نداره، مهم شروع کردن، مهم قلب قشنگته که به فکر ایجاد انرژی مثبت و خوب توی این دنیا هستش.
مثلا در مورد ورزش:
خودم: هفته‌ای حداقل 3.5 ساعت ورزش کنم.
خانواده: آخر هفته‌ها با همدیگه کوه یا پیاده روی بریم.
فامیل‌ها: حداقل فصلی یکبار سالنی رزرو کنیم و فوتبال بازی کنیم
اینطوری می‌تونیم هدفمندتر زندگی کنیم. کنترل مسائل و مشکلات رو توی دست خودمون بگیریم نه اینکه تسلیمشون بشیم. انگیزه پیدا کنیم و از منابعی که داریم به شکل بهتری استفاده کنیم. حداقلش اینه که در آینده دچار حسرت نشیم. مهم اینه که به فکر باشیم و تلاش کنیم.
درآخر، کارهایی که بهتره همین الان انجام بدیم:
1- لینک این مطلب رو حداقل برای 3 نفری که خیلی دوستش داری بفرست تا بهشون نشون بدی برات مهم هستن و کمک کنی مسیر بهتری برای خودشون بسازن.
2- جدول ارزش-اهداف بالا رو برای خودت درست کن. یه جایی بذار که دم دست باشه، جلوی چشم باشه. معمولا بهتره جایی باشه که هر روز نگاه کنی تا مطمئن باشی در مسیر اهدافت قرار داری.
ممنون که این مطلب رو خوندی. اگر نظری داشتی حتما برام بنویس. خوشحال میشم.
مطالب مرتبط:
به روزای خودمون رنگ و بوی خدایی بدیم:
https://vrgl.ir/V5jXa
به کمک «سایه» حال همه بهتره:
https://vrgl.ir/u9JCJ
