خوش بینی و تاب آوری موضوع اصلی این پژوهش است
پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سلامت روان مثبت و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی بر اساس خوش‌بینی و با در نظر داشتن نقش میانجی تاب‌آوری و تنظیم شناختی هیجان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است.
ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده جهت‌گیری زندگی (شی یر و کارور، ۲۰۱۵)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۶)، تاب‌آوری (اسکوماچر و همکاران، ۲۰۰۵)، رشد و تکامل پس از آسیب (تدسچی، ۱۹۹۶) و سلامت روان مثبت (لوکات، مارگرف، لوتز، واندر ولد و بکر ۲۰۱۶) بود.
جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۳ و ایموس نسخه ۲۳ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که خوش‌بینی هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق راهبرد تنظیم شناختی هیجان سازش یافته و تاب‌آوری بر رشد پس از آسیب (۴۰۸/۰=β، ۰۱/۰>P) و سلامت روان مثبت (۳۸۱/۰=β، ۰۱/۰>P) تأثیر مثبت دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش علاوه بر تلویحات کاربردی و نظری می‌تواند به‌عنوان الگویی مفید برای ارائه خدماتی مفید به پرستاران جهت فراهم‌سازی زمینه رشد و تکامل پس از آسیب و ارتقا سلامت روانی به کار گرفته شود.
