به قلم عفت حیدری نویسنده و مترجم
روزه تقریبا برای همه افراد خالی از فایده نیست. به عبارتی روزه علاوه بر فوائد و برکات معنوی، از لحاظ مادی هم به سلامتی انسان کمک می‌کند. به عنوان مثال روزه‌گرفتن از جمله ایمن‌ترین روش‌ها برای کاهش وزن است. لذا اگر به دنبال راهی برای کاهش وزن هستید؛ روزه می‌تواند بهترین راه حل برای شما باشد. اما فرهنگ روزه‌داری چگونه سلول‌های بدن را تاب‌آورتر می‌کند؟
طبق مطالعات، روزه این امکان را فراهم می‌کند که سلول‌های بدن سخت‌تر کار کنند و در اثر دریافت قند کمتر، از منابع چربی برای سوخت و ساز بهره جویند. لذا این موضوع خود، باعث تسریع و سرعت بخشیدن به متابولیسم بدن می شود، به عبارتی امکان تسهیل در فرایند چربی‌سوزی سلول‌ها را فراهم می‌کند.
از جمله مزایای دیگر روزه‌داری بر تابآوری سلول‌ها؛ ایجاد خاصیت ضد پیری است. به این دلیل که فرد در ایام روزه پرخوری نمی کند و غذاهای سالم‌تری را مصرف می کند. بر اساس تحقیقات پژوهش‌گران دریافته‌اند میان متابولیسم و فرایند سالخوردگی رابطه‌ای مستقیم وجود دارد. لذا فرد روزه‌دار در اثر کمتر خوردن فشار کمتری را بر روی سلول‌های گوارشی خود و متابولیسم بدنش، وارد می‌کند.
همچنین میان کاهش استرس و روزه‌گرفتن نیز رابطه‌ای مستقیم وجود دارد. در توضیح این موضوع باید گفت: رویارویی با استرس برای هیچ انسانی خوشایند نیست زیرا فردی که دچار استرس می‌شود؛ رادیکال‌های آزاد بدنش بیشتر خواهد شد که این موضوع مشکلات و مسائلی چون بیماری سرطان، پیری، چین و چروک را با خود به وجود می آورد. اما تحقیقات نشان داده است که روزه‌داری تعداد رادیکال‌های آزاد خون را کاهش می‌دهد و در اثر کم شدن رادیکال‌های آزاد خون سیستم ایمنی عصبی فرد تقویت و از ابتلا به بیماری‌هایی چون سرطان، آلزایمر و پارکینسون از وی محافظت می کند. لذا با گرفتن روزه، اثرات استرس سلولی کاهش می‌یابد و طی فرایند روزه؛ رادیکال‌های آزاد خون از بین می‌روند و در راستای این فرایند پیشرفته ترمیم سلولی در بدن، این اجازه داده‌می‌شود تا اعضا خود را بازیابی و ترمیم نمایند و نهایتا نشانه‌های پیری سلول‌ها از بین رود یا کمتر شود.
همچنین طی روزه‌داری، بدن انسولین را به میزان متعادل‌تری ترشح می‌کند و فرد کمتر به دیابت مبتلا می‌شود زیرا ترشح کم یا زیاد انسولین باعث بیماری دیابت است.
از سویی روزه‌داری تاثیر مهمی بر افزایش قدرت تمرکز دارد. همانگونه که فرد روزه‌دار به واسطه کم خوردن در راستای بهبود الگوی غذا خوردن گام بر می‌دارد و در نهایت احساس بهتری از سلامت فیزیکی را تجربه می‌کند؛ از لحاظ فکری هم به واسطه دوری از استرس و سلامت سیستم عصبی می‌تواند با ذهنی آرام، رابطه‌ای عمیق‌تر با خالق هستی را تجربه کند و نسبت به محیط اطراف و نعمت‌های پرودگارش بصیرت بیشتری یابد در این راستا تابآوری معنوی فرد در راستای توانایی حفظ روحیه مثبت در مواجه با دشواری‌ها نیز بیشتر خواهد شد.
لذا می‌توان گفت: با توجه به مصرف متعادل غذا و دریافت کالری کمتر در ایام روزه داری؛ بدن به مصرف مناسب و متعادل غذا عادت می‌کند در این راستا قدرت تابآوری سلول‌ها بیشتر می‌شود و تاثیراتی چون کاهش علائم پیری و رکود را برای جسم و جان به ارمغان می‌آورد.
