زنگ اول:
برام پیام اومد، باز نکرده بودم هنوز که گوشیم زنگ خورد. مادر پسرم بود، گفت دیدی پیامو؟ گفتم نه. گفت ببین بعد به صدرا زنگ بزن.
دیدم نوشته "بابا آب"
اول نگرفتم، فکر کردم مثلا یاد گرفته این رو، بعد مادرش نوشته. مادرش گفت نه بابا، خودش نوشته.... بیا باهاش صحبت کن.
انگار که باز یکم خجالت میکشید، یا افتخار نمیداد در مورد اولین اثر نگارشیش صحبتی بشه :)). بالاخره چند کلمه ای استاد صحبت کردند.
از خوشحالی چشمام برق میزد... آیینه جلوم نبود، ولی خودم که میدونم :)
و بقیه داستان...
زنگ دوم:
دلم می خواد بعد از " بابا آب " بهشون " داد " رو یاد نمیدادن. یا نمیگفتن " بابا نان داد ".
دلم میخواست کلمه ی بعدی باشه : خورد، نوشید، پخت، درست کرد.
بابا نان پخت.
نان خوراند، آب نوشاند!
اصوات، حروف، کلمات، جمله ها... همه تاثیر دارند. در جهان بینی ما و کیفیت زندگیمون. شاید بخاطر همینه که اکثر بچه های ایرانی عادت دارند حداقل تا 20-25 سالگی از پدر مادرشون پول تو جیبی بگیرند؟! و حتی تا دهه 4 زندگی!
چرا باید پدر ( مادر ) نان بدهند؟
بحث خسیس بودن و خشک دستی نیست، اصلا و ابدا. بحث سر پیدا شدن سر منشا خیلی از مشکلات فرهنگی ما هست. که طبیعتا فقط این موضوع ریشه اش نیست.
اما مطمئن باشید که فرق هست بین " بیا این نون رو بخور " تا " بیا این نون رو با هم بپزیم "....
مدیریت جملاتی که توی گوش بچه هامون میخونیم و می نویسیم و حک میکنیم و صد البته عملکرد ما و نگاه اون ها بهش که مهم تر از هر چیز دیگه است.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
زنگ آخِر، زنگ تفریح:
به امید خدا، شخصا برای پسرم، که الان و این سال ها کمتر پیشم هست، برنامم اینه که از 13 - 14 سالگی با خودم شروع کنه به فعالیت. من در این زمینه ی خاص دارم صحبت میکنم. حرفه و شغل؛ این جوری هم حرفه و فنی یاد میگیره، هم محیط کار خود به خود براش سازنده است، هم حداقل ساعت های بیشتری رو که شاید تو این سال ها فرصتش کمتر پیش اومده، پیش هم باشیم.
این موضوع رو باید در تمام مکالمات چند بارمون در طول هفته باهاش داشته باشم یا تو گردش های گهگاهیمون. و مهم تر از اون، عملکرد من، به عنوان پدرش هست، که طبیعتا هزاران برابر حرف رووش تاثیر گذاره.
میدونم که کارهای این مدلی رو دوست داره.... یا هر کاری دیگه ای، حتی اگر من کنارش نباشم.
طبق آمار رسمی، تو خیلی از کشورهای پیشرفته تر، بچه ها از سن کمتری شروع میکنند به کار و تلاش. نه تازه بعد از اتمام دوره ی تحصیلات و فوق تخصیلات و دکترای تحصیلات و پسا دکتراش!
شب خوش.
