ظهور و حذف خرافات در هر جامعه ای به عوامل متعددی بستگی دارد که شاید مهترین ان بافت ان جامعه باشد که تا چه میزان خرافه پذیر است. دیگر از مشرق زمین و کشور خودمان نگوییم که چقدر اسیر این پدیده هستم. از باور نیروهای غیر واقعی مافوق انسانی؛ تا دعا نویسی ؛ فال و مانند ان. یکی از این خرافه ها پدیده خواب دیدن بود که تا چند سال قبل به یک رسم غلط در جامعه بدل شده بود؛ جاییکه با مرگ یک نفر انبوهی از خاطرات افراد در خواب با حضور او شکل می گرفت و بسیاری از پدیده های اجتماعی و داستانی و ادبی و...هم بر اساس خواب دیدن تفسیر می شد. عامل محرک خیلی از گفتگوها هم پدیده خواب دیدن بود. خواب حالتی فعالیت الکتریکی مغز در ساعت ناهشیاری است. در اصل مغز فعالیت خود را ادامه می دهد در حالیکه بدن چندان هشیار نیست و لذا تصاویری در ذهن بشر شکل میگیرد که برپایه خاطرات و توقعات اوست که گاه یک در میلیون ممکن است چیزی شبیه واقعیت باشد. اما این پدیده در تاریخ منشا بسیاری از ماجراهای داستانی بوده است. در سالهای اخیر این پدیده بطور کامل از ادبیات و هنر حذف شده و در گفتگوها نیز بسیار کمتر شاهد این مطلب هستیم.ریشه این کم رنگ شدن ؛ در بحث های علمی و نیز بیان مکرر این مساله در متون مختلف بود که باعث شد ؛ دیگر شاهد این نباشیم که مردم اصرار بر توجیه برخی پدیده ها بر اساس خواب دیدن باشند. بنابراین اصلی ترین رکن حذف خرافات یعنی افزایش اگاهی قدرت خود را نشان داد. مثال کم رنگ شدن این پدیده بدین صورت خود را نشان می دهد که هرجا دانش به میان بیایید و بحث شود ؛ خرافه مجبور به کنار رفتن است.
