درک یک مطلب با خوندن و فهم اون تفاوت داره.
. این نوشته من هم خیلی ساده هست .
ما انسانها مفاهیم را در قالب کلمات قرار می دهیم و از طریق نوشته و سخن گفتن اونو انتشار می دهیم و به هم منتقل می کنیم .
حالا فرض کنیم این بدن ما در واقع حامل (مثل یک وانت ) این مفاهیم هستند . البته این یک فرض بسیار قوی هست ، همچنان که یک بدن مرده با یک انسان زنده ، بزرگترین تفاوتشان در همین قدرت" گفتن کلام " هست .
خواستم بگم ، وقتی کسی با شما با کلمات خوب صحبت می کنه ، این کلمات رو از گوینده اش ، جدا کنید ، و اونو مربوط به یک جریان جهانی(هستی ) بدونید . البته که آدمی از صحبت با گوینده این کلمات باید خوشحال باشه .
همینطور هم وقتی کسی با کلمات بد و ناراحت کننده با شما سخن گفت ، هم همینطور رفتار کنید .
در دنیای کلمات و مفاهیم زبان فارسی ، انسان های بزرگ زیادی هستند ، ولی حضرت مولانا جلال الدین بلخی ، این ستاره ی تابناک ، بعد از هزار سال از هر زنده ای ، زنده تر هستند .
در آخر ، با نقل از مولانا
ای برادر تو همان اندیشه‌ای
ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای
گر گلست اندیشهٔ تو گلشنی
ور بود خاری تو هیمهٔ گلخنی
