«بیل تِیلور» در «Harvard Business Review» می‌نویسد:
چرا به یکباره بسیاری از رهبران موفق کسب و کارها از شرکت‌ها و همکاران خود می‌خواهند که مرتکب اشتباهات بیشتری شوند و شکست‌های زیادتری را تجربه کنند.
«جیمز کوئینسی»، درست پس از اینکه در ماه مِی به سمت مدیر‌عاملی کوکاکولا رسید، تمامی مدیران این شرکت را فراخواند، به آنها واقعه‌ی «کوکای جدید» در سال‌های بسیار دور را یادآوری کرد و خواست ترس از شکستی که پس از این واقعه کمپانی را در برگرفته کنار بگذارند.
او به مدیران مجموعه‌ی تحت نظارتش گفت:
«اگر مرتکب اشتباه نشویم، یعنی به اندازه‌ی کافی سخت تلاش نکرده‌ایم.»
«رید هِیستینگز»، مدیرعامل نت‌فلیکس، در ماه ژوئن و در حالیکه مشترکین خدمات شرکتش هر روز افزایش چشم‌گیری می‌یافتند، یک نگرانی بزرگ داشت. او نگران این بود که سرویس استریم ویدئوی نت‌فلیکس سریال‌های بسیار موفق و محبوبی را پخش می‌کرد و اندک عناوینی در میانه راه کنسل می‌شدند.
وی در همین رابطه در یک کنفرانس مرتبط به حوزه‌ی تکنولوژی گفته بود:
«میزان محبوبیت ما هم اکنون بسیار بالا است. باید ریسک‌‌های بیشتری انجام دهیم...چیزهای عجیب و دور از انتظار متعددی را امتحان کنیم...تعداد سریال‌های کنسل شده‌مان نیز باید زیادتر شوند.»
حتی «جف بیزُوس»، مدیرعامل آمازون و موفق‌ترین کار آفرین جهان نیز به این نکته اشاره داشته که رشد شرکتش و ابداعات رخ داده در آن بر پایه شکست‌هایی که تجربه کرده‌اند صورت گرفته است.
بیزوس می‌گوید:
«اگر می‌خواهید ریسک‌هایی بزرگ بکنید، آنها را باید به چشم آزمایش‌هایی ارزشمند ببینید. هیچکس از قبل نتیجه‌ی یک آزمایش را نمی‌داند. ذات آزمایش به گونه‌ای است که شکست هم می‌تواند یکی از نتایج آن باشد. اما به هر حال چند موفقیت بزرگ قادر هستند کلیه‌ی شکست‌هایی که تجربه کرده‌اید را جبران کنند.»
درک پیغامی که مدیران موفق‌ترین کسب و کارهای امروز جهان در حال بیانش هستند برای عموم ساده است، هر چند که افراد اندکی با هوشیاری آن را در رویه‌های خود اجرایی می‌سازند. نمی‌توانم به شما بگویم که تا به امروز چندین رهبر کسب و کارهای گوناگون را ملاقات کرده‌ام و از چندین سازمان بازدید به عمل آورده‌ام که در ابداع کردن و خلاقیت پیشرو بوده‌اند. اما در سوی دیگر بسیاری از رهبران از اشتباه کردن، برداشتن گام‌های نادرست و نا امیدی حاصل از این موارد می‌ترسند و همین امر سبب می‌شود که سازمان‌شان خلاقیت اندکی داشته و نوآوری‌های کمی در آن رخ دهد.
اگر آماده‌ی شکست خوردن نباشید، آماده‌ی یادگیری نیز نیستید. افراد و سازمان‌ها، چنانچه نتوانند با همان سرعتی که دنیا هم اکنون در حال تغییر است به یادگیری ادامه دهند، هرگز رشد نمی‌کنند و تکامل نمی‌یابند.
پی‌نوشت: [«کوکای جدید»، نام غیر رسمی فرمول تغییر یافته کوکاکولا بود که در آوریل ۱۹۸۵ و با هدف جایگزینی فرمول اصلی نوشابهی محبوب این کمپانی معرفی شد. در سال ۱۹۹۲ کوکاکولا نام فرمول جدیدش را به «کوکای ۲» تغییر داد، اما در طول این سال‌ها کمپانی مورد بحث شاهد واگذاری سهمش از بازار به دیگر نوشابه‌های غیر الکلی و خصوصاً نمونه‌های رژیمی بود. حتی بسیاری از مشتریان، دیگر طعم نوشابه‌های پپسی که قدری شیرین‌تر بودند را ترجیح می‌دادند. کوکاکولا در نهایت تصمیم گرفت فرمول فدیمی خود را ری‌برند کرده و با عنوان «کوکاکولای کلاسیک» به بازار عرضه کند تا یکبار دیگر خریداران به نوشابهی این شرکت روی خوش نشان دهند. تولید نوشیدنی بر مبنای فرمول جدید، یا همان کوکای ۲ نیز در جولای ۲۰۰۲ برای همیشه متوقف شد.]
