تجربیات یک عکاس جوان در صنعت عکاسی
محمدرضا صادقی - رضاصادتو این مدتی که به عنوان یک عکاس فعالیت کردم چند تا درس خیلی مهم گرفتم:
- خودت برای خودت پرستیژ قائل نباشی ، کسی آدم حسابت نمیکنه.
- آدمایی که توی این حرفه فعالیت میکنن ، به نسبت جامعه ، با معرفت تر ، باحال تر و دوست داشتنی ترن.
- اگه قراره بابت پروژه ای پول بگیری ، اول پولو بگیر بعد عکسو تحویل بده.
- به خودت نمیتونی بگی عکاس ، تا وقتی عکس پروفایل دوستات حرفه‌ای نشده باشه.
- هر چند وقت یک بار ، دوربین رو کلا بذار کنار و استراحت کن.
- همیشه در حال یاد گرفتن باش ؛ حتی اگه عالم و آدم استاد صدات کنن.
- هیچ وقت کسی رو که از نظر اخلاق کاری آماتور محسوب میشه ، به پروژه‌هات راه نده.
- این حرفه پتانسیل بالایی برای انحطاط همه جوره داره ؛ جنبه نداری بی‌خیالش شو.
- به عنوان یک عکاس یاد میگیری برای خودت زندگی کنی، نه حرف مردم ؛ و این عالیه.
- کسی تو کار یک مهندس دخالت نمیکنه اما همه تو کار ما دخالت میکنن ؛ باهاش کنار بیا
- وقتی حوصله نداری عکس ادیت نکن. فن ادیت رو همه میتونن یاد بگیرن ؛ مهم ذوق و شوقه
- اگه عکاسی رو دوست نداری ، به خودت ظلم می‌کنی واردش بشی و اگه دوست داری ، به خودت ظلم می‌کنی واردش نشی.
پستِ بدون کپی رایت ؛ انتشار کاملا آزاد
