واژه‌ی هامارتیا از بوطیقای (پوئتیکا) ارستو و نگره‌ی تراژدی در آن می‌آید. فرهنگ واژگان انگلیسی آکسفرد آن را «خطا یا اشتباهی که به نابودی قهرمان تراژیک می‌انجامد» معنی می‌‌کند (ذیل مدخل hamartaia). «خطا» با شخصیت یا منش بد یا ضعف شخصیتی سروکار دارد و در برابر آن، «اشتباه» با چیزی که کسی انجام می‌دهد، یک کنش در اشتباه یا به غلط محاسبه شده. ارستو می‌گوید هامارتیای قهرمان، چه یک خطا باشد چه یک اشتباه، می‌باید به تباهی (فاجعه) و در پی آن به مرگ و زوال آدم‌ها در پایان نمایش بینجامد. این فاجعه سبب رحم (شفقت) در مخاطب می‌گردد چون در مقایسه با خردی یا کوچکی هامارتیا، تاوانی بس بزرگ و عظیم است. مخاطب نمایش می‌باید به چشم خود ببیند که چگونه هامارتیای قهرمان یا شخصیت نمایشی مرگ او را در پی می‌آورد.
ادامه‌ی نوشته را در ریزومدیا بخوانید.
