:)

یه وقتایی هم هست با بند بند وجودت داری درد می کشی..

از بقیه فاصله میگیری تا اونام درگیر نشن و درد نکشن، تا صدمه ای بهشون نزنی، تا حالتو تنهایی خوب کنی و وقتی سرپا شدی دوباره برگردی،... این کارا اصلا راحت نیست..

تنهایی درد کشیدن اصلا تصمیم راحتی نیست،ولی تو انتخاب میکنی تنهایی و سکوت و فاصله رو فقط چون آدمای اطرافت برات مهم تر از خودتن..فقط چون درد نکشیدن اونا برات مهم تر از خودته...

ولی یهو به خودت که میای می بینی هزار بار قضاوت شدی!به سرد بودن، به مغرور بودن، به مقصر بودن و...

و تو باز ترجیح میدی سکوت کنی! چون نمیخوای از حالت با خبر بشن...چون نمیخوای حال اونارو بد کنی...چون نمیخوای آسیب ببینن...ترجیح میدی مقصر باشی تا قربانی...ترجیح میدی سرد باشی و مغرور تا آدمی که داره زیر بار یه عالمه درد له میشه...

تو فقط خودت میدونی که از دوست داشتنه این فاصله گرفتنت...هیچ کس دیگه ای درک نمیکنه...و فقط تو تبدیل میشی واسشون به یه میول مانگ...