تابستون سال ۱۴۰۰ بود که تصمیم گرفتم برای آزمون آیلتس آماده بشم. اون موقع اگر یه همچین مقاله‌ای نوشته شده بود خیلی می‌تونستم ازش کمک بگیرم و وقتم رو کمتر تلف کنم. حالا یک سال بعد از اینکه آزمونم رو دادم تصمیم گرفتم تجربه‌هایی رو بنویسم که کمتر کسی درباره‌شون صحبت کرده. اینجا قرار نیست منابع آیلتس خودخوان معرفی کنم ولی مطمئنم خوندنش به درد کسایی که می‌خوان این روزها امتحان بدن می‌خوره.
برای آشنایی بیشتر با من و پیش‌زمینه‌م در انگلیسی، باید بگم که از کودکی جسته و گریخته و از ۱۰ سالگی به طور منظم کلاس زبان انگلیسی می‌رفتم. بعدها هم توی دانشگاه این روند کم و بیش ادامه داشت و وقتی رشته‌م رو به زبان و ادبیات انگلیسی تغییر دادم تا مدت‌ها موندگار شد. درس خوندن به زبان انگلیسی و امتحان دادن به این زبان، من رو حسابی به خودم مطمئن کرده بود که آیلتس که کاری نداره. می‌ریم ۸ رو می‌گیریم و میایم :))
پیش خودم گفتم:
خودخوان پیش می‌رم. من که بلدم! فقط کافیه مهارت‌هاش رو یاد بگیرم.
دوستان، آدم باید در سن ۲۵-۲۶ سالگی به یه خودشناسی نسبی رسیده باشه که خب من رسیده بودم ولی نمی‌خواستم قبول کنم :)) همین شد که برای چندماه داشتم خودمو گول می‌زدم که خودخوان می‌خونم. چیزی نیست که! یه آزمونه دیگه. دروغ چرا، حرف‌های بقیه هم به این باور دامن می‌زد که من با چنین پیش‌زمینه‌ای نیاز به معلم ندارم.
توی ویرگول چندتا مقاله خوندم از تجربیات آدم‌های مختلف و دیدم تونستن موفق باشن. چندتا هم ویدیوی یوتیوب دیدم و از چند نفر هم راهنمایی گرفتم. به‌نظرم همین کافی بود، پس شروع کردم به انجام دادن نصیحت‌هاشون :)) توی یوتیوب ویدیو می‌دیدم، پادکست گوش می‌کردم، کم و بیش تست می‌زدم. ولی هیچکدوم موثر نبودن. چرا؟
۱. چون برنامه‌ریزی دقیقی نداشتم
۲. چون شرایطم رو با شرایط اون آدم‌ها مقایسه نکرده بودم و فقط داشتم راهکارهاشون رو اجرا می‌کردم
یه وقت اشتباه برداشت نشه، من روش اون دوستان رو زیر سوال نمی‌برم. این کارها خیلی هم خوبه. «من» آدمِ خودخوانی نبودم. یا حداقل توی اون برهه از زندگیم نمی‌تونستم باشم.
اون روزها داشتن می‌گذشتن و اولین چیزی که در من یک استرس ریز ایجاد کرد و بهم تلنگر زد، قیمت آزمون بود. (الان که بیشتر هم شده)
دیگه لازم بود دست از تنبلی بردارم و شروع به برنامه‌ریزی کنم. اولین قدم پیدا کردن یه معلم بود. پرس‌وجو کردم و یه معلم خوب پیدا کردم. برنامهم نظم پیدا کرده بود. از اونجایی که شغل تمام‌وقت داشتم، زیاد نمی‌رسیدم درس بخونم ولی به‌هیچ‌وجه کلاس‌هامو از دست نمی‌دادم.
همون کلاس‌ها کلی کمکم کردن که بتونم با برنامه پیش برم. شهریور پارسال، بعد از تمام ماجراهایی که از سر گذروندیم، یه ماهی از برنامهم عقب موندم و دیگه اصلا دل و دماغ درس خوندن نداشتم. ولی خب تونستم خودمو جمع و جور کنم و دی ماه، آزمونمو دادم.
نتیجه چیزی نبود که فکر می‌کردم. روی ۸ حساب می‌کردم ولی ۷.۵ شدم. اما بازم با اون شرایطی که من داشتم، بد نبود.
تا اینجای مطلب حرفم یه چیز بود:
فکر نکنین با معلم گرفتن و کلاس رفتن، چیزی از ارزش‌هاتون کم می‌شه. :))
هرکسی برای یادگیری روش خاص خودش رو داره و لزوما قرار نیست با یک پیش‌زمینه‌ی قوی، بتونین خودتون از پس این آزمون بربیاین. با خودتون روراست باشین و کاری که به نفعتونه رو انجام بدین.
اینجوری مثل من یک سال از کارهاتون عقب نمی‌افتین.
تا من بخوام این مقاله رو کامل کنم، چندتا اتفاق نه‌چندان جالب افتاد که آیلتس paper-based رو در ایران (حداقل فعلا) لغو کرد.
بیاین یه نگاه کلی به ویژگی‌های هرکدومشون بندازیم:
خودم دیگه توی پروسهٔ آیلتس نبودم اما دوستام رو می‌دیدم که چقدر سردرگم شدن و می‌خوان قبل از اینکه تاثیر کلاس‌هایی که رفتن از بین بره، امتحانشون رو بدن.
علاوه بر آیلتس کامپیوتری (CD) در ایران، شما می‌تونین برین کشورهای اطراف و توی امتحان شرکت کنین. به‌صرفه‌ترین‌هاشون ترکیه و ارمنستان هستن.
من دربارهٔ آیلتس دادن توی ترکیه خبر دارم و تجربیاتی رو که از دوستان نزدیکم پرسیدم اینجا می‌نویسم.
سوال اول و مهم اینه که: چطوری ثبت‌نام کنم؟
چند تا راه هست:
۱. اگر حساب ارزی دارین یا فامیلی دارین که خارج از کشوره و می‌تونین ازش درخواست کنین براتون پرداخت کنه، وارد این سایت بشین و آزمون رو رزرو کنین. حواستون باشه که باید حتما تا ۴۸ ساعت پرداخت رو انجام بدین وگرنه رزروتون سوخت می‌شه.
۲. اگر فامیل یا دوستی ندارین که این کار رو براتون انجام بده، می‌تونین خودتون رزرود آزمون رو انجام بدین ولی برای پرداخت، مجبور می‌شین از موسسه‌هایی که این کار رو انجام می‌دن استفاده کنین. خواهرم از خدمات «زیماپی» استفاده کرد و راضی بود. خیلی سریع کارها رو انجام دادن و پشتیبانیشون هم عالی بود. حتی کار خواهرم رو با اینکه پنجشنبه بود و ساعت کاریشون داشت تموم می‌شد سریع انجام دادن که یه وقت مشکلی برای رزرو آزمونش پیش نیاد. (مثل فروشنده‌های بازار شد این قسمت. برای خواهر خودمم از همین بردم. راضی بودم ?). موسسه‌های دیگه‌ای هم هستن که این کارها رو براتون انجام می‌دن البته که من چون تجربه‌ای ندارم، اسم نمیارم. اگه شما تجربه دارین، چه مثبت و چه منفی، توی کامنت‌ها بنویسین. ?
۳. بعضی آژانس‌ها هستن که خدمات ثبت‌نام، رزرو و دریافت کارنامه رو براتون انجام می‌دن. من باز هم چون خودم استفاده نکردم و کسی رو هم نمی‌شناختم که استفاده کرده باشه، نمی‌تونم اینجا کسی رو معرفی کنم ولی شما باز هم می‌تونین تجربه‌هاتون رو توی کامنت‌ها بنویسین. ?
آزمون رو که رزرو کردین کافیه یه تور به شهری که می‌خواین توش آزمون بدین رزرو کنین و تمام.
سوال دوم و مهم اینه که: کارنامه‌م رو چطوری بگیرم؟
اگر خودتون ثبت‌نام کردین، باید خودتون هم فکر دریافت کارنامه رو بکنین :)) (چشمامو بستم، غیب گفتم)
با توجه به اینکه سنتر IDP توی ترکیه، کارنامه رو برای ایران و روسیه ارسال نمی‌کنه ? از یکی از راه‌های زیر می‌تونین اقدام کنین:
سوال سوم و مهم هم دربارهٔ هزینه‌هاست. هزینه‌ها می‌تونه متغیر باشه.
این هزینه‌ها برای اوایل ماه مهر سال ۱۴۰۲ئه.
هزینهی آزمون: ۴۵۰۰ لیر
هزینهی تور دو نفر: ۴ روز و ۳ شب - هتل ۴ ستاره - ۲۱ میلیون
هزینهی همین تور تک نفره: ۲۷ میلیون
ساندویچ در استانبول: حداقل ۱۱۵ لیر (دونر)
هزینه رفت و آمد: سنتر استانبول قسمت اروپایی به میدان تکسیم نزدیکه و اگه هتلتون اون اطراف باشه می‌تونین پیاده برین.
۱. اگر می‌خواین توی یه کشور دیگه امتحان بدین، حتما با بقیه‌ی کسانی که می‌خوان اونجا آزمون بدن یا اونجا آزمون دادن در ارتباط باشین. واسه‌ی این کار یه سری گروه‌های تلگرامی هست که با یه مقدار جست‌وجو می‌تونین پیداشون کنین.
۲. تست اسپیکینگ توی سنتر استانبول به صورت پیش‌فرض، کامپیوتری برگزار می‌شه. یعنی شما باید تشریف ببرین محل امتحان و اونجا با ممتحن ویدیوکال کنین. اگر می‌خواین امتحانتون با ممتحنِ حضوری و به‌صورت رودررو انجام بشه، حتما زودتر بهشون ایمیل بزنین و ازشون بخواین براتون تایم حضوری در نظر بگیرن. این کار رو قبل از خرید بلیط انجام بدین که تاریخ‌ها رو درست انتخاب کنین.
۳. حواستون باشه از آژانس مسافرتی معتبر تورتون رو رزرو کنین. تاریخ رسیدنتون رو حتما با یک روز فاصله از آزمونتون در نظر بگیرین که اگه به هر دلیلی (تاخیر هواپیما، شرایط جوی، به مشکل خوردن ترانسفر به هتل و ...) دیرتر به مقصد رسیدین، نگرانیتون کمتر باشه و بتونین برای آزمون خوب استراحت کنین.
۴. مکان آزمون رو حتما از قبل روی نقشه و اگر تونستین و وقت داشتین، حضوری چک کنین.
۴. توی ایران وقتی امتحان می‌دادیم، روی میزامون شکلات گذاشته بودن. توی ترکیه انگار از این رسما ندارن :))) پس قبل از امتحان، صبحونه‌ی مفصل فراموش نشه.
۵. سطح اضطراب توی امتحان دادن خارج از کشور معمولا بالاتره چون ابهامات زیادی داره. اگر معمولا استرسی هستین، راه حل مناسب خودتون رو پیدا کنین. بعضیا زودتر به مقصد می‌رن تا با فضاش آشنا بشن، بعضیا از دارو‌هایی که تپش قلب رو کنترل می‌کنن استفاده می‌کنن. هرکسی یه روشی داره :))
۶. موقع امتحان کتبی می‌تونین وسایلتون رو تحویل بدین و تا آخر امتحان براتون نگه می‌دارن. برای امتحان اسپیکینگ هم می‌تونین وسایلتون رو توی لاکر بذارین.
همین! امیدوارم به دردتون بخوره. اگر به‌دردتون خورد حتما با بقیه هم‌رسانی کنین. ?
