اون قدیما عکاس‌هایی تو خیابون‌ها بودن که پرده‌ای روی دیوار می‌زدن و کسانی رو که می‌خواستن عکس بگیرن صاف و مرتب،پشت به پرده، می‌نشوندن جلوی دوربین‌شون، درپوش لنز رو برمی‌داشتن و بعد از زمان کوتاهی می‌ذاشتن سر جاش. در واقع کار شاتر رو با دست انجام می‌دادن. عکاس‌ها برای این‌که این زمان کم و زیاد نشه چند شماره می‌شمردن ولی بعضی‌‌ها که ذوق بیشتری داشتن یه بیت شعر می‌خوندن تا لطف آفرین باشن. و این هم یکی از او بیت‌ها:
" ما نمانیم و عکس ما ماند
کار دنیا تمام بر عکس است"
