وحید عزیزی - کارشناس مسائل سیاسی
کسانی که فکر می کنند شرایط فقط برای رژیم صهیونیستی، شرایط مرگ و زندگی است، طبق فرمایش رهبر معظم انقلاب در دیدار با رئیس مجلس لبنان، در اشتباهند. شرایط برای ما هم شرایط مرگ و زندگی است. با این تفاوت که برای ما مرگ، سقوط نظام یا تسخیر سرزمینمان نیست بلکه از دست رفتن توان منطقه ای و ورود به مسیر نرمال رفتار کردن از نظر دشمنان است که البته این اتفاق متاسفانه در آینده مقدمه سایر اتفاقات هم خواهد بود.
۲. رژیم صهیونیستی به هیچ وجه در شرایط پیروزی نیست و این جنگ در هیچ حالتی او را به پیش از ۷ اکتبر برنمی گرداند اما با این وجود می تواند ضربات سنگینی به ما وارد کند.
۳. ما مدتهاست وارد جنگ نظامی و امنیتی با رژیم صهیونیستی شده ایم و اینکه برخی می گویند نباید وارد جنگ شویم، احتمالا ناشی از این است که تصورشان از جنگ صرفا تبادل آتش سنگین روزانه و مستقیم بین دوطرف است که در واقع تصویر شدت جنگ است نه اصل آن.
۴. مسیر مطمئنی برای خروج از جنگ وجود ندارد. راهکارهای کودکانه ای مانند ما اسلحه را زمین می گذاریم آنها هم بگذارند نیز سخیف تر از آن هست که حتی قابل بررسی باشد. در نتیجه چاره ای از تقویت نقش فعالانه نظامی-امنیتی در جنگ نیست.
۵. با این حال دستور نظامی-امنیتی فرمانده کل قوا بعد از دوماه از شهادت اسماعیل هنیه، علی الظاهر از سوی مسئولان امر اجرایی نشده است و فارغ از دلایل آن، در میانه جنگ چیزی خطرناک تر از اینگونه تعلل ها وجود ندارد. حتی در صورت اجرای دستور قبلی -که قطعا اثر اجرا در زمان مناسبش را دیگر نداشته و خسارت حاصل از عدم اجرایش نیز تقریبا غیرقابل جبران است- بیم آن می رود که این تعلل ها از طرف مسئولان اجرای امر و مسئولان موثر در تصمیمات، همواره تکرار شود و در صورت اجرا نیز کیفیت و کمیت و فوریت لازم را نداشته باشد. کما اینکه اگر شرایط از این منظر مناسب بود، به نظر بایستی مسیر این کار موکول به دستور رهبری نمی شد و به صورت پیشینی و از طریق «درخواست موافقت» توسط مسئولان مطرح می شد.
۶. راهکار شکستن فضای موجود و تغییر شرایط به سمت اقدامات اساسی همانطور که در پیام اول مقام معظم رهبری به صورت یک حکم شرعی بیان شد، ورود دغدغه مندان مردمی است. ورود و اقدام فوری مردم در عرصه‌های نظامی، مالی، تبلیغی و اندیشکده ای شاید در ظاهر به اندازه ورود سیستماتیک دستگاه های عریض و طویل مسئول، اثربخشی وسیع نداشته باشد اما تنها راه موثر برای تکان دادن برخی بدنه های کرخت و نیز الزام به کسانی که شاید قلبا همراهی نداشته باشند، همین است. ضمن اینکه پیام همدلی واقعی و نه رسانه ای برای ملت های درگیر در منطقه خواهد داشت.
۷. برگزاری جلسات همفکری محلی و منطقه ای و شهری در مساجد و پایگاه‌های بسیج و یا در صورت عدم همراهی متولیان، برقراری ارتباط در حسینیه های مردمی و پارک ها و... به منظور جمع‌آوری کمک‌های مالی و اقدامات تبلیغی و مطالبه گرانه و حتی در صورت وجود شرایط، شروع آموزش نظامی توسط رزمندگان گذشته و امروز به علاقمندان برای ورود به عرصه جهاد نظامی، ضروری‌ترین کاری است که آمادگی مردم را نشان داده و منجر به تحرک دستگاه های مسئول خواهد شد.
۸. قطعا در این مسیر ناملایمتی هایی هم اتفاق خواهد افتاد که باید با تدبیر و صبر پشت سر گذاشت. باید دقت کرد هدف غایی این حرکت پیشنهادی، تقویت مسئولان امر برای اقدامات گسترده‌ی مناسب و به‌موقع است و نباید هیچ اقدامی که منجر به تضعیف مسیر رسمی است، انجام شود.
