یک سؤال؟
به نظر شما می‌شود با کت‌وشلوار به استخر رفت یا با گرم‌کن و کفش ورزشی در مجلس عروسی حاضر شد؟ واضح و مبرهن است که خیر.
چرا؟ زیرا هرکدام از این لباس‌ها به‌تناسب محیط و نوع کاربردشان، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در واقع هر مجلسی آداب مختص به خودش را دارد. این مرزبندی‌ها به اشکال گوناگون، در تمامی جوانب زندگی ما وجود دارند؛ حتی نحوۀ ارتباط گرفتن و ادبیات صحبت‌کردن، در یک جمع خودمانی با یک جلسه کاری هم زمین تا آسمان باهم فرق دارند.
این روزها که بسیاری از روابط در شبکه‌های اجتماعی شکل می‌گیرد، تصویری که باید از خودمان در هر کدام از شبکه‌های اجتماعی بسازیم، به فراخور هر پلتفرم متفاوت است.
شبکه‌های اجتماعی، مثل: لینکدین، توییتر، فیس‌بوک و اینستاگرام با اهداف مختلفی وارد فضای آنلاین شده‌اند. پس آن چیزی که از خودمان در هر کدام از این‌ها به نمایش می‌گذاریم، بایکدیگر فرق دارند و بالتبع زبان و نحوۀ حضور ما نیز متفاوت خواهد بود.
تجاوز از حدود ارتباطی در شبکه‌های اجتماعی گوناگون، به روش‌های مختلفی به نسبت قوانین آن شبکه اجتماعی، محدود می‌شود تا حضور تمامی کاربران را امن‌تر کند. ارتباطات نامناسب و یا حضور نادرست در هر شبکۀاجتماعی، مثل این است که وصلۀ ناجور به لباسمان بدوزیم.
در این بلاگ‌پست می‌خواهم در مورد لینکدین بگویم. از بایدها و نبایدهایی که باید در این شبکۀ اجتماعی به آنها توجه کنیم.
لینکدین یک شبکۀ اجتماعی حرفه‌ای است که در پنجم ماه می سال ۲۰۰۳ راه‌اندازی شد. این شبکۀ اجتماعی به جویندگان کار اجازه می‌دهد، رزومه خودشان را به کارفرمایان برای درخواست شغل ارسال کنند. از سال ۲۰۱۵، بیشتر درآمد این شرکت، از طریق فروش دسترسی به اطلاعات اعضاء به استخدام‌کنندگان و متخصصان فروش بود. از دسامبر ۲۰۱۶، این شرکت، تابعه شرکت مایکروسافت شد. از دسامبر سال ۲۰۲۰، لینکدین دارای ۷۶۰ میلیون عضو ثبت شده از ۱۵۰ کشور بود.
پروفایل هر فردی در لینکدین، شبیه به یک بیلبوردی تبلیغاتی است که کاربران می‌توانند از طریق آن، تجربیات، نقاط قوت و ارزش‌های فردی خودشان را برجسته کنند. لینکدین برای افراد جویای کار، منابع مفیدی را فراهم می‌کند و با ارائه اطلاعات به استخدام‌کنندگان، حلقۀ اتصال را بین کارفرما و کارجو بازی می‌کند.
اما متأسفانه پس از گذشت دو دهه از فعالیت این شبکه اجتماعی، خیلی از کاربرها هنوز از آداب و اصول حضور در لینکدین و حتی روش صحیح استفاده آن را نمی‌دانند.
لینکدین یک بستر فعالیت برای کسب‌وکارهاست که پر از مشتریان، شرکاء، کارفرمایان یا فروشندگان بالقوه است. اما هر روز می‌بینیم که افراد زیادی در لینکدین، مرتکب اشتباهاتی می‌شوند که نه‌تنها وقتشان را تلف می‌کنند، بلکه اعتبار خودشان را نیز خدشه‌دار می‌کنند.
این افراد با اشتباهات لینکدین را کثیف می‌کنند و باعث می‌شوند محتواهایی که موردنیاز افراد است، به‌سختی قابل رویت باشد. برای اینکه چنین اتفاقی برای ما نیافتد، ضروری است که آداب و روش‌های مناسب برای حضور در لینکدین را یاد بگیریم.
اولین و مهم‌ترین نکته‌ای که باید رعایت کنیم، شخصی‌سازی درخواست‌های ارتباطی است. اگر از افرادی که درخواست ارتباط می‌دهیم، بپرسیم که آیا ما را می‌شناسند و یا توضیح دهیم که چرا باید با ما ارتباط برقرار کنند، به‌احتمال زیاد درخواست ما را می‌پذیرند.
این نکته به‌ویژه هنگام ارتباط با افرادی که هرگز ملاقات نکرده‌ایم، بسیار مهم است. بسیاری از افراد در لینکدین از درخواست ارتباط از سمت غریبه‌ها، بدون پیام شخصی و قبلی استقبال نمی‌کنند.
بر اساس الگوریتم‌های لینکدین، اگر تعداد زیادی از افراد با کلیک بر روی "من این شخص را نمی‌شناسم" به دعوت ما پاسخ دهند، در نهایت حساب کاربری ما توسط لینکدین محدود می‌شود. در نتیجه ما ملزم خواهیم بود که آدرس ایمیل هر شخصی را که هرگونه دعوت‌نامه لینکدین را برای او ارسال می‌کنیم، بدانیم. در واقع ارسال بی‌رویه پیشنهاد به افراد ناشناس از سمت لینکدین، قابل‌قبول نیست و بعد از مدتی گسترش شبکۀ ما را بسیار کاهش می‌دهد.
اگر به همین نکته توجه کنیم، موفقیت خود را تا حد زیادی افزایش می‌دهیم. فقط به این دلیل که اکثر کاربران به این نکته اهمیت نمی‌دهند. پس رعایت کردن آن، ما را به‌گونه‌ای متفاوت نشان خواهد داد.
وقتی کسی دعوت به عضویت در شبکه ما را قبول می‌کند، همان‌طور که از شخصی در خانه خود استقبال می‌کنیم، یک پیام خوشامدگویی شخصی برای او ارسال کنیم. بسیاری از افراد با اینکه در لینکدین فعال هستند، نمی‌دانند که این کار منجر به ایجاد لینک می‌شود. در حقیقت برای ایجاد ارتباط قوی‌تر با ارتباطات خود باید به حضور آنها علاقه نشان دهیم.
پاسخ سریع به پیام‌ها، مانند چک کردن به‌موقع ایمیل‌هایمان مؤثر است. تأخیر در پاسخ به ایمیل، تا یکی دو روز قابل‌قبول است، اما پاسخ‌دادن به پیامی در لینکدین، نباید بیش از یک روز طول بکشد.
بسیاری از کاربران، انواع تصاویر نامناسب را برای استفاده در هدر پروفایل لینکدین خود انتخاب می‌کنند. به‌یاد داشته باشیم، لینکدین یک شبکۀ تجاری حرفه‌ای است و تصویر ما نیز باید نشان‌دهندۀ حرفه‌ای بودن ما باشد. از گذاشتن تصویر‌های دونفره، چندنفره، حیوان، اشیاء، مناظر و یا پروفایل بدون تصویر دوری کنیم.
تصویر پروفایل به‌صورت دایره‌ای نشان‌داده‌شده است که باید روی سر، چشم‌ها و لبخند ما متمرکز شود. پس یک تصویر واضح که رو به دوربین است و ترجیحاً پس‌زمینه ساده با رنگ مناسب، بهترین انتخاب است. تصویر‌های غیرحرفه‌ای می‌توانند به اعتبار و برند شخصی ما آسیب برسانند و همچنین از برقراری ارتباط افراد با ما جلوگیری کنند.
ارسال منظم محتوا در لینکدین، به ما کمک می‌کند تا حرفه‌ای‌تر به نظر برسیم و اعتبار خود را افزایش دهیم. حضور مداوم همراه با محتوای مرتبط و مناسب با کسب‌وکار ما در لینکدین، می‌تواند مخاطبین هدف را درگیر کرده و نرخ ارتباط آنها را با ما افزایش دهد. اگر زمان‌بندی درست در ارسال پست‌ها داشته باشیم، بیشتر دیده می‌شویم.
بهتر است برای پست‌ها، از موضوعاتی که برای مخاطبان هدف ما دارای ارزش باشد. استفاده کنیم. این موضوعات می‌تواند در مورد منابع انسانی، نحوه معرفی یک محصول، تجربه در حوزه کاری خودمان، اینکه چه چالش‌هایی در حرفۀ ما وجود دارد یا محتوای آموزشی باشد. همچنین می‌توانیم با ارسال مقاله در لینکدین فعالیت خود را بهبود دهیم.
اطمینان حاصل کنیم که به‌روزرسانی‌ها و مقالاتی که ارسال می‌کنیم، برای ارتباطات ما جالب یا مفید خواهد بود. برخلاف فیس‌بوک یا توییتر، لینکدین مکانی برای ارسال مطالب شخصی نیست. پس باید محتوای ما کاملاً به کسب‌وکار و شغل ما مرتبط باشد.
همیشه درخواست‌هایمان را برای توصیه‌ها (recommendations) شخصی کنیم. پیام‌های پیش‌فرض برای بسیاری از توابع لینکدین وجود دارد. اما من توصیه نمی‌کنم که از آنها استفاده کنیم. بهتر است پیام‌ها، از جمله درخواست‌های توصیه را شخصی‌سازی کنیم و با قلم خودمان بنویسیم. این‌کار می‌تواند این حس را به مخاطبین ما بدهد که برای ایشان، اهمیت قائلیم.
از طریق تعامل منظم با کاربران، روابط لینکدین خود را پرورش دهیم. اتفاقاتی که در حوزه کاری ما یا موقعیت شغلی ما می‌افتد، حتماً با دیگران به اشتراک بگذاریم. (به‌عنوان‌مثال موقعیت جدید و غیره)
به ارتباطات، پیام مناسبی ارسال کنیم. این فرصت‌ها به ما امکان می‌دهد با افراد بیشتری ارتباط ایجاد کنیم و روابط بالقوه خودمان را نیز تقویت کنیم. از این طریق افرادی که ما را نمی‌شناسند، شاید وجه اشتراکی در کار و شغل با ما پیدا کنند.
لینکدین در صفحه اعلان خود محتواهایی که می‌تواند برای ما جالب باشد و یا برخی رویدادها را پیشنهاد می‌کند. با درگیرشدن در محتوای ارتباطات خودمان مانند: لایک کردن، به اشتراک‌گذاری و نظر دادن درباره پست‌های آنها، روابطمان را گسترش دهیم.
در زمان ارتباط با کاربران با ارسال پیام‌هایی متناسب با نیازهای فردی آنها، میزان ارتباط با مخاطبین‌مان را رشد دهیم. برای مثال، اگر با محتوایی روبرو شدیم که مورد علاقه شخصی خاص در شبکه ارتباطی ماست و یا ارزشمند است (به‌خصوص مشتری یا دوستانمان)، در یک پیام خصوصی برای او ارسال کنیم.
به‌یاد داشته باشیم، لینکدین، فیس‌بوک نیست. وقتی می‌گویم آن را حرفه‌ای نگه‌داریم، منظورم این است که لینکدین فضای صحبت در مورد مسائل غیرتجاری، خانوادگی، سیاسی و خصوصی نیست.
لینکدین یک شبکه اجتماعی برای کسب‌وکارهاست و کاربران انتظار دارند، همه‌چیز آن نیز حرفه‌ای باشد. این بدان معنی است که هیچ تصویری از وعده‌های غذایی یا حیوانات خانگی ما در آن نباید به‌اشتراک گذاشته شود. فیس‌بوک، توییتر و لینکدین همه شبکه‌های اجتماعی عالی هستند، اما درک تفاوت میان آنها مهم است.
سرانجام، در اینجا بهترین روش لینکدین آورده شده است که می‌تواند سرمایه اجتماعی خوبی را برای ما ایجاد کند:
اگر خودمان را یک خواستگار تجاری در نظر بگیریم و در پیشنهاد دادن به افراد مرتبط و از راه صحیح پیش‌قدم شویم، قانون متقابل به جریان می‌افتد و اغلب افراد به ما پاسخ مثبت می‌دهند. برخی ارتباطشان را به ما معرفی می‌کنند و از همین راه، شبکه ارتباطی ما به روشی کاملاً شخصی، گسترده می‌شود.
تا اینجا در مورد کارهایی که به داشتن یک پیج حرفه‌ای در لینکدین، به ما کمک می‌کند، اشاره کردم. در لینکدین نبایدهایی هم وجود دارد که در پست بعدی‌ام، با شما به اشتراک خواهم گذاشت.
منبع: Topdogsocialmedia
