شما همین الان کجایین؟! تو اتاق تون، تو سالن، تو آشپز خونه، دم در یخچال، یا نه، دارین مسواک میزنین؟یا نه، منتظر یه نفر یا چند نفر هستین که برین، یا بیاین، به جایی برین، یا از یه جایی برگردین؟!
یا شاید همین الان رو مخ یه آدمی هستین، ولی خودتون نمیدونین!، یا مثلا شاید تو قلب یه آدمی هستین، ولی بازم خودتون نمیدونین! ممکنه رو مخ یه آدمی باشین ولی خودتون ندونین؟!
مثلا تو مطب یه پزشک نشستین بعد هی پاهاتون رو تکون میدین، یه جوری که صدای کفش تون هی بلند میشه، یا مثلا یه جوری صدای آدامس خوردن تون بلند میشه که، همه میفهمن شما چار پنج ساله که اصلا آدامس نخوردین و واسه جویدنش الان خیلی ذوق دارین، مثلا به اندازه ی یه بچه ی چار ساله که یه لباس جدیدش رو همچین با ذوق و عجله میپوشه که یقه اش پاره میشه(: !
یا شاید از اون آدمایی باشیم که وقتی توی یه محیط عمومی و بسته هستیم، برا اینکه ابراز وجود کنیم، گوشی تلفن مون رو برمیداریم، به یه آدمی که همچین هم منتظر تماس ما نبوده زنگ میزنیم، راجع به بابای عروس دختر خاله شون که رفته استانبول احوال پرسی میکنیم، که بگیم یه فامیل درجه ی چهل و نه ما رفته ترکیه، ملت همه بدونین!
خلاصه اینکه ما آدما گاهی مث گربه ی شرودینگر اصلا معلوم نیست کجا هستیم، چمونه و چی میخوایم!
