سخن جاودانه جبران خلیل جبران درباره فرزندان

🌱آنگاه زنی که کودکی در آغوش داشت گفت با ما از فرزندان سخن بگو
و او گفت:
فرزندان شما فرزندان شما نيستند.
آن ها پسران و دختران خواهشی هستند که زندگی به خویش دارد.

آن ها به واسطه ی شما می آیند، اما نه از شما‌، و با آن که با شما هستند، از آن شما نیستند.

شما می توانید مهر خود را به آن ها بدهید، اما نه اندیشه های خود را،
زیرا که آن ها اندیشه های خود را دارند.

شما میتوانید تن آن ها را در خانه نگاه دارید، اما نه روح شان را،
زیرا که روح آن ها در خانه ی فرداست، که شما را به آن راه نیست، حتی در خواب.

شما می توانید بکوشید تا مانند آن ها باشید، اما مکوشید تا آن ها را مانند خود سازید.
زیرا که زندگی واپس نمی رود و در بند دیروز نمی ماند.

شما کمانی هستید که فرزندتان مانند تیر زنده ای از چله ی آن بیرون می جهند.

کمانگیر است که هدف را در مسیر نامتناهی می بینید، و اوست که با قدرت خود شما را خم می کند تا تیر او را تیز پر و دوررس به پرواز درآورید.

بگذارید که خم شدن شما در دست کمانگیر از روی شادی باشد؛
زیرا که او هم به تیری که می پرد مهر می ورزد و هم به کمانی که در جا می ماند.(  جبران خلیل جبران،پیامبر و دیوانه، ترجمه نجف دریابندری،نشر کارنامه،ص 45)



#مادر
#مدرسه_رویایی
#حقوق_کودک
#تربیت
#کودک_و_نوجوان