نگاهی کلی به افسردگی فصلی
افسردگی فصلی یکی از انواع افسردگی می باشد که به دلیل دوره ای بودن آن و تکرار همه ساله ی آن، برای فرد مبتلا، بسیار ناخوشایند است.
هر وقت سخن از افسردگی فصلی به میان می آید، یاد یکی از مراجعانم می افتم که با این مشکل دست و پنجه می کرد. او توصیف جالبی از این مشکل داشت: « ماه هاست که آن را احساس می کنم، مانند یک لایه اضافی حجیم در زیر ژاکت زمستانی خود. بیماری ناخوشایندی که نمی توانم از شر آن خلاص شوم. روزهایی وجود دارد که خوب نمی توانم فکر کنم و احساس سردرگمی و گیجی دارم».
علوه بر این، فردی که به افسردگی فصلی دچار است، ممکن است بیشتر غذا بخورد، مخصوصا غذاهایی که شامل مقادیر زیادی از کربوهیدرات باشد. همچنین ممکن است چیزهایی که قبلا شما را هیجان زده می کردند، دیگر نمی توانند هیجان انگیز باشند.
بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی فصلی، مدت کوتاهی را با ناراحتی سپری می‌کنند و یا دیگر مانند سابق شاداب نیستند. بعضی اوقات این تغییرات خلقی با تغییر فصول شروع و به پایان می رسد.
ممکن است افراد با کوتاه شدن روزها در پاییز و زمستان احساس سرخوردگی و یا غمگینی کنند و در بهار که ساعات روشنایی روز افزایش می یابد احساس بهتری داشته باشند .
در برخی موارد این تغییرات خلقی جدی تر بوده و می تواند بر احساسات، تفکر و رسیدگی فرد به کارهای روزمره اش تاثیر بگذارد.
اگر هر زمان که فصل تغییر می کند تغییرات قابل توجهی در خلق و خوی و رفتار خود مشاهده کردید، ممکن است از اختلالات عاطفی فصلی که نوعی افسردگی به نام افسردگی فصلی است رنج ببرید.
احساس غم، اندوه و یا احساس درماندگی، همه اینها علائم اختلال افسردگی فصلی هستند که مربوط به تغییر فصول است.
افسردگی فصلی تقریباً در زمان یکسانی از سال شروع و در زمانی مشخص پایان می یابد. در حین این ماه ها انرژی شما کم می شود و بدخلق می شوید.
در بیشتر موارد علائم این نوع افسردگی از اواخر پاییز و اوایل زمستان شروع می‌شود و در بهار و تابستان از بین میرود. این افسردگی به عنوان الگوی زمستانی یا افسردگی زمستانی نیز شناخته می شود.
برخی از افراد ممکن است در ماه های بهار و یا تابستان دوره های افسردگی را تجربه کنند که این نوع اختلال الگوی تابستانی یا افسردگی تابستانی نامیده می شود و کمتر شایع است.
12 علامت افسردگی فصلی پاییز و زمستان
علائم افسردگی فصلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. خوابیدن بیش از حد
2. تغییرات اشتها، به ویژه اشتیاق به غذاهای پرکربوهیدرات
3. افزایش وزن
4. احساس خستگی مفرط
5. پایین بودن سطح انرژی
6. مشکل در تمرکز
7. افزایش میل به تنها بودن
8. غمگینی
9. اضطراب
10.تحریک پذیری
11.از دست دادن علاقه به فعالیت های معمول ، از جمله کناره گیری از فعالیت های اجتماعی
12.افکار مرگ یا خودکشی
