چند روز پیش تو اکسپلور اینستاگرام یه پست دیدم با این مضمون “استایل با مقنعه” در ادامه هم چند تا دختر با تیپ های شاد و مدل موهای بامزه بودن.
اگه دختر باشید و حتی برای یک بار به اجبار مقنعه سر کرده باشید میدونید که این یه تیکه پارچه در واقع یه زندانه که برای عذاب صورت ما طراحی شده.
مقنعه،فرم رسمی کشورمون که کارش اینه تمام ضلع های صورتمون رو بندازه بیرون و یه جوری بچسبه بیخ گلومون که یه ذره هوا هم به مغزمون نرسه.
ولی چیزی که برای من جذاب بود اینه که ما زن ها با این موجود بد قواره هم سر صلح داریم. نه که لزوما قبولش کرده باشیم ها، ولی مثلا دلمون میخواد یه کاری کنیم با مقنعه هم خوشگل باشیم!
بعد فکر کردم دیدم انگار کلا خاصیت ما اینه که هرچیزی ک دوستش نداریم رو میگیریم دستمون و انقد باهاش ور میریم تا بالاخره یه جور قشنگش کنیم تا قابل تحمل باشه.
مثلا بهمون گفتن همه جامون رو جز صورت و دست ها بپوشونیم ما هم گفتیم چشم و عوضش ناخن هامون رو لاک زدیم و آرایشو بیشتر کردیم.
یا وقتی زندگی مدرن خونه های ویلایی و باغچه پر از گل رو ازمون گرفت تراس ها رو با گلدونامون قشنگ کردیم.
حتی وقتی توی رابطه بهمون کم محلی شد بیشتر به خودمون رسیدیم و لباس های قشنگ تر پوشیدیم.
میخوام بگم که ما شاااید، زورمون به یه سری چیزا نرسه ولی حداقل خوبه که یاد گرفتیم زشتی ها رو قشنگ کنیم.
❓به نظرتون این ویژگی‌ضعفه یا قدرت؟!
#صدف_نویس
