چرا در محیط کاری سکوت می­کنیم؟

یه ضرب المثل قدیمی هست که میگه: اگر سخن بگویی نقره و اگر سکوت اختیار کنی طلایی!!!

آیا به راستی سکوت قابل ارزشه؟؟

یک جامعه به عنوان مجموع ه­ای از ما انسا ن­ها با فرهنگ ­های مختلفی است که در کنار هم زندگی می ­کنیم و این فرهنگ ­ها راهنمای عمل گروهی ما آدم ­هاست.

یکی از این مجموعه ­های انسانی سازمانی ­ست که تعدادی از افراد برای تحقق بخشیدن هدف­ های سازمانی طبق یک هماهنگی و برنامه ­ریزی خاص فعالیت می­ کنند و برای رسیدن به این اهداف توجه کردن به افراد و توسعه دادن توانمندی­ هایی که دارند در حال حاضر یک مزیت رقابتی محسوب می ­شود و بهترین روش توجه به جنبه ­های زندگی کاری نیروهای انسانی و رفع نیازهای آن­هاست، چرا؟

به دلیل اینکه سازمان­ ها نیاز به افراد خلاق، ماجراجو به همراه ایده های ناب دارند، در نتیجه توجه به گران­بهاترین سرمایه سازمانی از اهمیت زیادی برخوردار است.

با وجود اطلاعات عظیمی که در اختیار مدیران و کارمندان وجود دارد باز هم سازمان­ ها و حتی نیروهای انسانی تحت تأثیر تهدیدهای مختلفی قرار می ­گیرند که یک از این عوامل پدیده سکوت سازمانیست...

و هرچقدر سازمان­ ها بزرگتر شوند مشکلات این نیروی عظیم هم بزرگتر.

در بسیاری از سازمان­ ها مخصوصا سازمان­ های دولتی در کشور ما پدیده سکوت سازمانی در حال رخ دادن است، اما چرا؟

1. به دلیل ترس از تخریب تصورات خوبی که از فرد در ذهن است

2. ترس از اینکه فرد دردسرساز قلمداد شود

3. ترس از تخریب روابط

4. ترس از مجازات و تنبیه

5. ترس از داشتن تاثیرات منفی برای دیگران، مانع سخن گفتن می­ شود و فرد سکوت را ترجیح می­ دهد و در برابر خیلی از خواسته­ های نامعقول توانایی نه گفتن را ندارد.