_ تو باید یاد بگیری قوی بمونی
نمی‌دونم حال و هوای پائیز بود یا سختی‌های زندگیش. به شدت حالِ خرابی داشت؛ اینو من بهتر از همه می‌فهمیدم.
به قول معاونِ خوش اخلاق مدرسه مون: بیاید حالِ خوب رو به هم هدیه بدیم.
تو هرچقدر که می‌تونی به بقیه انرژی بده.
همه‌ی ما تو زندگی‌هامون روزهایی رو داشتیم که میشه اسمش رو بدترین روز زندگی یا شب زندگی گذاشت. من وقتی به قبل که فکر می‌کنم با خودم می‌گم چقدر قوی بودم که تو فلان لحظه سکوت کردم یا زیر گریه نزدم یا اصلا خودمو نَکُشتم.
البته، باید بگم کمتر زمانیه که من الکی خوشم.
واسم همیشه سوال بوده همکلاسی‌هام چرا الکی خوشن؟ یا چرا خوشحالن؟ به امید چی می‌خندن؟ اصلا چجوری می‌خندن؟ چون چند وقتی بود که من خندیدن کاملا فراموشم شده بود یه حالِ افتضاحی داشتم، مطمئنا تو اون لحظه چاقو بهم می‌دادن خودم رو نابود می‌کردم.
از اون موقع دو هفته‌ای می‌گذره و نمی‌دونم چطوری و چگونه اما سرچشمه‌ی نوشتنم خشک شده و اینا...
پائیز امسالم زیاد قشنگ نیست. چرا دروغ بگم؟ سالِ پیش هم هوای دلپذیر‌تری داشتیم هم خیلی خیلی خوش می‌گذشت. شاید به خاطر اینکه یک سال کوچیک‌تر بودم. من از سال پیش تا امسال خیلی تغییر کردم؛ ساکت‌تر شدم، بزرگتر شدم و اون افکار کودکانه رو ندارم، هرچند سال پیش افکار چندان کودکانه‌ای نداشتم.
تو این فکر بودم که چی باعث شده من تا الان نفس بکشم؟
آیا می‌تونم جوابی منطقی واسش گیر بیارم؟ آدم حالش که بد باشه، دیگه هیچکس واسش مهم نیست. حتی خودش! ولی یه چیزی باید بوده باشه که منو تو تمومِ سختی‌ها سرِپا نگه داشته و همراه تو گوشم زمزمه کرده : تو باید محکم بمونی!
به نظرتون کی؟
خودم. نوشته‌هام. دلداری‌های خودم به خودم. و در آخر باز هم خودم!
مگه ما جز خدا و خودمون کیو داریم؟ به کسی دل نبدین، نگین فلان رفیق، نگین این دوستم... همه یه روزی می‌میرن، تو باید بلد باشی خودتو محکم بسازی.
تو این چند وقت من فهمیدم آدم باید واسه خودش، جدا از هدف، یه امیدی داشته باشه... و هنوز امید من مشخص نشده
چقدر خوبه آدم حالِ خوبشو به بقیه منتقل کنه. نه؟
من هنوز همون دلتنگی‌ها و حالِ بدِ همیشگیم رو دارم ولی خب یه امشب رو، می‌خوام از حالِ خوبی که نصیب خودم هم نمی‌شه به شما بدم.
این نیز می‌گذرد.
فکر می‌کنم کانی بود که بهم گفت: گذر زمان سرسام آوره...
ولی راست گفت، تو اون زمانی که من باورم نمی‌شد بگذره🫠
نمی‌خوام بگم دلتون پائیزی، دلتون بهاری و پر شکوفه.
من تو را اندازه‌ی تک تکِ برگ‌های زرد دوست خواهم داشت. مگر نه؟
اینم یهویی🙃
موفق باشین. حالِ دلتون بهاری💚
