از طریق توییتر متوجه کانال تلگرامی شدم که به صورت جالب توسط تولید ویدئوهای کوتاه نکات ریاضی یاد میده. با نسرین چند تا از ویدئوها رو نگاه کردیم. شاید در چند ویدئوی اول دیدن این نکات به شکلی که ارائه میشه کمی غیرعادی باشه ولی بعد از چند ویدئو باید اعتراف کرد که تولید کننده روش خوبی رو برای آموزش استفاده کرده.
البته این جلب توجه به شکل یک معرفی معمولی نبود. بلکه به شکل فحش و توهین‌هایی بود که به فرد تولید کننده میدادن. این فرد هر کسی هست و هر روشی که داره به هر حال عده‌ای ازش دارن سود می‌برند و ریاضی یاد می‌گیرند. اما نحوه برخورد و اعتراضات به روش این فرد واقعا چندش‌آور بود. البته این نحوه برخورد این اواخر در توییتر شدت گرفته و قبلا به این شکل شدید نبود. گاهی اتفاق می‌افتاد ولی زیاد نبود.
توییتر یا هر شبکه اجتماعی دیگری که باشه ما ایرانی‌ها تقریبا پرچمدار فحش دادن و بد دهنی هستیم. از الفاض رکیک کوچک و ساده مثل «ریدم» و «شاشیدم» بگیر تا فحش‌های با استاندارد بالای ISO9001
البته خود من هم داخل همین جمع هستم و گاهی از این الفاض استفاده کردم و همین حالا بابت تمامی اونها عذرخواهی می‌کنم و قول می‌دهم که دیگه هیچ وقت بیانشون نکنم.
البته این نحوه بیان اعتراض چیزی نیست که فقط در داخل شبکه‌های اجتماعی باشه و تقریبا در زندگی واقعی هم با این نحوه برخورد کم و بیش آشنا هستیم. اما شدتش در شبکه‌های اجتماعی خیلی بیشتر هست. شاید دلیل این شدت بالا، حس امنیتی باشه که در شبکه‌های اجتماعی داریم. فاصله و دیوار مونیتور و صفحه گوشی حس امنیتی به ما میده، که طرف مقابل الان ما رو نمی‌بینه و حتی شاید نمیدونه ما کی هستیم، پس با خیال راحت فحش میدیم و رد میشیم.
آیا اگر این دیوار شیشه‌ای و قابل اطمینان نبود باز هم این فحش رو میدادیم؟ اگر در همون لحظه به طرز معجزه آسایی زنگ در خونه رو بزنن و همون فرد پشت در باشه واقعا همون حرف‌هایی که توی توییتر در حال تایپش بودیم رو بهش می‌گیم؟
آیا این شخیصت واقعی ما هست که توییت میکنه ؟ یا نه اون چیزی هست که میخواهیم باشیم ولی در دنیای واقعی امکان پذیر نیست ؟
کلا این موضوع و نحوه برخورد جامعه من رو یاد قسمت ششم از فصل سوم سریال آینه سیاه میندازه که دقیقا به موضوع می پردازه. پیشنهاد می‌کنم حتما ببنید.
