عزیزی برایم فرستاده بود:
آشتی کردن،
بخشیدن،
چه واژه های ریاکارانه ای،
آدم باید فراموش کند
همین...
سیمون دوبووار
پاسخش را دادم، هرچند دلم میخواست کوتاه تر باشد، اما این شد:
نه، من قبول ندارم
من فعل آشتی کردن و بخشیدن آدمها را دوست دارم
تا به حال هیچکس در زندگی ام نبوده که بدی کرده باشد و او را نبخشیده باشم،
تا به حال هیچ رابطه ای نبوده است که بعد از قهر باز هم به آشتی منجر نشود؛
سعی میکنم مسیر و جهت زندگی ام را بر این مبنا ادامه دهم
چون معتقدم که محبت، درک و گذشت خیلی زیباست،
و البته یک اعتقاد میتواند از دید دیگران باطل و بدون مفهوم باشه
ولی من با علم به این موضوع، باز هم راه خود را پیش میگیرم،
می دانم که خیلی ضعف ها دارم
مطمئنم که کامل نیستم و نخواهم بود
میدانم که
تا به حال اشتباهاتی نیز کرده ام،
ولی همواره در پی جبران و خوبی کردن بودم و هستم
میدانم دوستت دارم و دوستت خواهم داشت
می دانم اگه هرقدر باورم نکنی با
باز هم به دوست داشتنم ادامه میدم، حتی بعد از مرگم