.. جون دلم براتون بگه ، ننه خدا بیامرز ما مهارت خاصی داشت که برای هر موقعیتی که داشت یه ضرب المثل بگه و خودیش رو همیشه بر حق بدونه !
مثلا هر بار در مورد تبعیض هایی که بین نوه های دختری و پسری داشت می گفت : "ببینید اینا هم قدن ؟ نه نیستن که ! حتی انگشتهای یه دست بزرگ و کوچیک دارن . اونا بزرگترن واسه همین برام عزیزن . شما هم عزیزین ولی فرق دارین خب ...
ما هم هی انگشت هامون جلو چشامون میومد و هر انگشت رو به اسم یکی از عمه زاده ها کنار میزاشتیم و خودمون می شدیم انگشت کوچیکه ..
اما یه بار تو جمع ، ننه جان یه داستان دیگه برا انگشتاش تعریف کرد و رو به بچه هاش گفت :"ببینید شما ها هیچ فرقی برا من مادر ندارین . اینه ها اینم انگشتهای من . بیا ببر از همش خون میاد .. همتون برا من یه اندازه ارزش دارین .
خلاصه من و دختر عمه جان هم تو عالم بچگی یه کارد برداشتیم که انگشتهای منو ببریم ببینیم خون میاد یا نه ؟! البته بماند زخم کارد نه روی انگشت که یه جایی زیر ابرو موند و یه خورده پایین تر میوند الان یه چشم نداشتم :)
بچه هم اینقده خنگ؟!
اما بعدها مادربزرگ دیگه با انگشتهاش به ما ضرب المثل نگفت و گنجینه ی ضرب المثل های مفیدش سهم الارث پدر شد و داستانهای شیرینی که همیشه به نفع پدر برای ما شکل گرفت .
مثلا : پدر جان ما هر وقت عجله دارن که ما کاری رو انجام بدیم ، می فرمایند :"مرده رو هم زود از رو زمین برمیدارن . معصیت داره " کار نباید رو زمین بمونه !
حالا هر وقت ما عجله داریم تا پدر جان کاری رو انجام بدن ، ایشون با کمال خونسردی می فرمایند :" مرده ها رو یکی یکی برمیدارن !"
یکی نیست بگه :"پدر من چه گیر دادی به مرده ؟"
البته جدیدا پدرجان پیشرفت بسیار زیادی در ضرب المثل کرده اند و ضرب المثل ها هم می خواهند بروند تو خاک تا اینقدر مورد استفاده های عجیب و غریب پدر نباشند . گاهی چند تایی را قاطی هم می کند تا یک چیزی تحویل ما دهد ، فابریک فابریک
ما مانده ایم و این جملات ناب که همگی به نفع پدرجان تمام می شوند و مانده ام در این جملات قصاری که چرا به ذهن و زبانم نمی آیند ؟ اگر هم بیایند لحن و گفتار خیلی مهم است که لابد من متقاعد کننده ی خوبی نخواهم بود .
خلاصه این هم از ارثی که ننه جان برای پدرجان ما گذاشت ..
