زندگی در عصر حاضر مزایا و خوبی‌های زیادی داره؛ با این حال، در سال‌های نه‌چندان دور وفور و فراوانیِ امروز نبود، انتخاب‌ها محدود بود و می‌شد از داشته‌ها لذت کافی برد. اما امروز گزينه‌ها به حدی زياده كه نه‌تنها «انتخاب» دشوار شده بلكه با هر انتخابی، به احتمال زیاد مجددا احساس كمبود می‌كنیم و ذهن ما سراغ ساير گزينه‌ها و نداشته‌ها سوق پیدا می‌کنه و به نوعی احساس زیاده‌خواهی و ارزان‌خواهی در ما تقویت می‌شه.
یکی از مصادیقی که شدیدا درگیر این بحران شده، حوزه دانش و اطلاعات هست که عمیق‌تر شدن شکاف بین «دانش» و «عمل» نتیجه عینی اون هست. خیلی وقت‌ها در این حوزه دچار یک خطای آشکار میشیم و داشتن، گردآوری، جمع‌آوری و تل‌انبار کردن رو معادل با آموختن و متخصص شدن می‌دونیم. در حالی که آموختن و متخصص شدن نتیجه طبیعی انتخاب و تمرکز هست. این وضعیت در عصر دیجیتال تشدید و به قول #نيكلاس_كار، نویسنده آمریکایی، موجب شکل‌گیری نسلی از «کم‌عُمق‌ها» شده.
به‌نظر می‌رسه باید این تهدید رو جدی بگیریم و با تقویت مهارت تصمیم‌گیری و انتخاب، مدیریت زمان و مدیریت تمرکز هم خودمون رو از این بحران دور کنیم و هم سلامت روان‌مون رو حفظ کنیم.
