شاید سختترین رویکردی که انسان می تواند اتخاذ کند، رویکرد تعادل و رشد باشد. رویکردی که یک سر آن مفهوم سنگین و پیچیده ای ست به نام رشد و در یک سر دیگر آن مفهوم طاقت فرسا ای ست به نام تعادل.
اما دو مفهوم رشد و تعادل، از یک مسیر و شاهراه می گذرند و آن مسیر عبارت است از نقطه دانشمند.
نقطه دانشمند چیست و چگونه به وجود می آید؟؟
جهت پاسخ به این سوال بایستی ببینیم یک دانشمند چه ویژگی هایی دارد؟
به صورت کلی می توان گفت، دانشمند کسی است می تواند مسائلی را حل کند! چنین فردی طبیعتا اهل:
می باشد. پیشرفت در این موارد منجر به شکل گیری هسته اصلی یک انسان دانشمند می شود. یعنی کسی که می داند بدون تغییرنمی تواند پیشرفت کند و اگر ذهنیتش را تغییر دهد می تواند بسیاری از موارد و مسائل را حل کند.
اما آیا همه ما بدین رویکرد باور داریم؟ آیا می دانیم چنین رویکرد و نگرشی است که فرق عظیمی بین ارزش کاربردی افراد ایجاد میکند؟
یا اصلا چرا ما باید همیشه در حال تغییر رویکرد و بروزرسانی در نگرش و دانش خود داشته باشیم؟
یک انسان دانشمند و فرهیخته می داند که بایستی از هر منظر خود را بروز نگه دارد و همیشه در حال حرکت و رشد باشد. یعنی انسان دانشمند و برجسته یک رفتار داینامیک دارد که در عین حال هم اهل تواضع است و هم دارای اعتماد به نفس.
کاربرد رویکرد داینامیک و استاتیک:
رویکرد ایستا و ثابت(استاتیک) هنگامی کاربرد دارد که ما در محیطی زندگی کنیم که دارای ثبات است. حال کدام یک از ما بوده که در این محیط زندگی کرده باشد؟
کیفیت زندگی امروز ما با سه سال پیش چقدر تفاوت داشته است؟
با توجه به اینکه ما در محیطی زندگی می کنیم که پویا بوده و همیشه در حال تغییر است(داینامیک)، و طبیعتا با تغییرات در محیط زندگی ما مسائل ما نیز بروز خواهد شد و مسائل دیگری پدید خواهد آمد ما جهت حل مسائل و پیشرو بودن خود را بروز کرده و رشد نمائیم.
ما حتی بایستی در نگاه دیروزمان نیز در صورت لزوم تجدید نظر کنیم،این در حالی است که حتی به سختی قبول میکنیم نگاه ها و نظرات چندین سال قبل خود را تغییر دهیم.
حال چگونه می توانیم رشد کرده و به تعادل برسیم؟
رشد و تعادل از منحنی؛ اعتماد به نفس و تواضع می گذرد که این منحنی سه حالت یک انسان:
را نشان می دهد.
ار آن طرف انسانی که دارای اعتماد به نفس فراوان و بدون پشتوانه باشد، یعنی اعتماد به نفسی که در آن اثری از فروتنی نباشد. چنین انسان و مدیری دچار توهم دانستگی خواهد شد و اون نیز همچون کمال گراها ارزش چندانی برای جامعه خلق نخواهد کرد.
اما یک انسان دانشمند می داند که بایستی در مسیر تعادل و رشد حرکت کند و این مسیر از شاهراهی میگذرد که در طی مسیر بایستی همیشه اعتماد به نفس توام با تواضع داشته باشد. یعنی حرکت کند ولی در مسیر حرکت همیشه مسیر خود را با افزایش آگاهی که در مسیر برایش اتفاق می افتد اصطلاح کند و از تعصب بیجا جدا پرهیز کند.
ما به عنوان یک انسان و مدیر بایستی بدانیم که هر تصمیمی که میگیریم در همان لحظه دارای اشکالات و نقص هایی می باشد. این نقص ها در تصمیم گرفته شده ما به دلیل عدم توانایی ذاتی ما در داشتن همه اطلاعات مورد نیاز جهت انجام امور می باشد. پس ما در همان لحظه که تصمیمی را می گیریم بایستی بدانیم که تصمیم ما دارای نقص بوده و در هنگام هویدا شدن این نقص که در پی افزایش اگاهی ما نمایان می شود، از مسیر خود برگشته و تعصب به خرج ندهیم.
