چند نکته برای علاقمندان آشنایی با مدل‌های سهام دار شدن کارکنان: مدل‌های سهام‌دار کردن کارکنان شیوه های متنوعی دارد که رایج‌ترین آنها دادن سهام تشویقی و ارائه اختیار خرید سهام برای کارکنان است. مدل اول که #سهام_تشویقی نام دارد، غالبا در کسب و کارهای های‌تک نوپا و استارت آپ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، چون اینگونه بنگاه‌ها سرمایه مالی اولیه محدودی دارند و نمی‌توانند به کارمندان خود هنگام شروع تجاری سازی ایده‌های نوآورانه و Disruptive (برهم زننده تعادل بازار)، دستمزد و پاداش‌های قابل قبولی در قیاس با شرکتهای بالغ ارائه دهند. طبیعتا در صورت موفقیت ایده، ارزش سهام کسب و کار نوپا در سنوات آتی، چندین برابر قیمت اولیه خواهد بود و اگر هم IPO (بورسی) شود، ارزش بنگاه به روش نمایی افزایش می‌یابد و بدیهی است سهام‌داران به سرمایه کلانی دست می‌یابند. حالت دوم عقد قرارداد واگذاری سهام است. این قرارداد توافق میان کارمند و شرکت سهامی خاص یا شرکت با مسئولیت محدود است که مطابق با ماده 10 قانون مدنی و قانون تجارت امضا می‌شود. این قرارداد می تواند به صورت مطلق یا مشروط باشد که غالبا به صورت مشروط با کارمند عقد می‌گردد. حالات مشروط عقد قرارداد نیز متنوع است، مثلا می تواند شرط زمانی یا شروط تحقق اهداف و KPIs را دربر داشته باشد. شایان ذکر است برای حالت اول (سهام تشویقی) نیز در اغلب بنگاه‌های نوپا، سهام تشویقی نیز مشروط و در برابر تحقق KPIs نقش‌های واگذار شده، به صورت کامل به فرد منتقل می‌گردد.
