مسابقه دخالت سیاست در ورزش / ورزش سیاسی نیست؛ تا وقتی ما بخواهیم!
هفت روز از آغاز جنگ روسیه و اوکراین می‌گذرد، جنگی که جمهوری اسلامی موضعی بی طرفانه در قبال آن اتخاذ کرده است اما این وقایع نقاب‌های مختلفی را از چهره کشورهای به اصطلاح متمدنی برداشت که با شعارهای رنگین خود درصدد سلطه بر اذهان ملت‌ها بودند اما خودشان حتی ذره‌ای به آن شعارها عمل نکردند.
“ورزش سیاسی نیست” این جمله، اسم رمز خفه کردن صدای کسانی بود که سعی داشتند صدای مظلومین عالم باشند و به نحوی از مظلومین حمایت کنند. جریمه تیم سلتیک اسکاتلند به دلیل حضور تماشاگران با پرچم فلسطین، محرومیت ۱۰ ساله جودکار الجزایری به دلیل عدم رویارویی با حریف اسرائیلی، جریمه تیم DUNDALK ایرلند به دلیل حضور تماشاگران با پرچم فلسطین، محرومیت ۶ ماهه کشتی‌گیر ایرانی به دلیل عدم رویارویی با حریف اسرائیلی و محرومیت فدراسیون جودوی ایران به دلیل دخالت سیاست در ورزش تنها موارد معدودی از نقض این ادعا در مغرب زمین است.
کنفدراسیون های مختلف ورزشی همیشه سعی داشتند خودشان را بی‌طرف و غیرسیاسی نشان دهند اما جنگ روسیه و اوکراین نشان داد ورزش می‌تواند برای چشم‌های آبی و موهای بلوند سیاسی باشد و همه فدارسیون ها و کنفدراسیون های ورزشی سیاست را رکن اصلی تصمیماتشان قرار بدهند.
۸ سال از تجاوز وحشیانه عربستان سعودی به یمن می‌گذرد اما در این ۸ سال نه تنها یک روز هم خطر محرومیت کشور عربستان سعودی را تهدید نکرد بلکه میزبانی‌های مهمی همچون میزبانی مرحله حذفی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا نیز در اختیار این کشور قرار گرفت. فدراسیون های اسپانیا و ایتالیا نیز طی قراردادی متعهد شدند در ازای دریافت مبلغی، مسابقات سوپرکاپ خود را در جده برگزار کنند.
اما ۶ روز پس از حملات روسیه به اوکراین، متصدیان امور درصدد سبقت از یکدیگر برای نشان دادن دخالت سیاست در ورزش هستند. ابتدا یوفا میزبانی فینال لیگ قهرمانان فوتبال اروپا را از سن‌پترزبورگ گرفت و به پاریس داد. سپس مسابقه فرمول یک به میزبانی روسیه لغو شد. فیفا که همیشه مدعی فوتبال بدون سیاست بوده است ابتدا گفت که تیم ملی فوتبال روسیه باید کلیه مسابقاتش را در زمین بی‌طرف، بدون پرچم و سرود ملی روسیه و با نام “اتحادیه فوتبال روسیه” انجام دهد اما در تصمیم ثانویه با همکاری یوفا، تیم‌های باشگاهی و تیم ملی را از تمام رقابت‌ها حذف کرد. یک تصمیم بی‌سابقه اما کاملا سیاسی!
در روزهای گذشته مسابقات فوتبال مختلفی با سردادن شعارهای سیاسی و حضور تماشاگران با پرچم اوکراین انجام شده است اما هیچکدام از این تیم‌ها نیز جریمه نشده‌اند.
مضحک‌ترین واکنش در بین واکنش‌های ورزشی اما به فدارسیون جهانی جودو می‌رسد که فدارسیون جودوی ایران را به دلیل دخالت سیاست در ورزش محروم کرده است و خود ریاست افتخاری پوتین بر این فدارسیون را به حالت تعلیق درآورده است.
در چند سال اخیر فشار زیادی توسط توپخانه رسانه‌ای دشمن شکل گرفت تا افکار عمومی را نسبت به عدم رویارویی با حریفان اسرائیلی تحریک کند و حتی کارزارهایی برای تحریم ورزش ایران تشکیل شد و حتی بخشی از افکارعمومی قانع شده بود که ورزش سیاسی نیست و چاره ای جز رویارویی با رژیم صهیونیستی در میادین ورزشی نیست اما جنگ روسیه و اوکراین به بهترین شکل دروغگویی و دورویی مسئولین ورزشی جهان و تاثیرگذاری تبعیض های نژادی برای اتخاذ تصمیمات را آشکار کرد و این بهترین فرصت برای ماست تا با کشورهایی مانند الجزایر که رویکردی ضدصهیونیستی دارد تصمیم قاطع خود برای عدم رویارویی با حریفان اسرائیلی را به دنیا مخابره کنیم.
شعارهای زیبا اما درون‌تهی/ وقتی غرب ورزش را سیاسی می‌کند
شش روز از عملیات نظامی روسیه در اوکراین می‌گذرد و هر روز از این ماجرا که می‌گذرد درس‌ها و عبرتهایش هم بیشتر می‌شود. بعد از نمایان شدن رفتار دوگانه غرب و امریکا درباره اتفاقات اوکراین، یمن، افغانستان، فلسطین و…، یکی از درس‌های جدیدی هم که این اتفاقات داشت را می توان در حوزه ورزش دید.
در کنار استانداردهای دوگانه غرب در مسائلی مانند حقوق بشر و …. این روزها شاهد رفتار دوگانه آنها در حوزه ورزش هم هستیم. برخی در این راستا معتقدند وقتی آمریکا و متحدانش به کشوری حمله می‌کند هیچ محدودیت و محرومیتی علیه آنها در حوزه ورزش اعمال نمی‌شود، اما اگر کشوری که مورد حمایت آنها نیست وارد جنگ شود محرومیت‌ها علیه‌اش اعمال می‌شود.
فدراسیون‌های جهانی، کمیته بین‌المللی المپیک همواره مدعی بودند ورزش از سیاست جداست، اما این روزها آنچنان علنا در سیاست دخالت می‌کنند که گویی اصلا ورزش از ابتدا برای پیگیری اهداف سیاسی به وجود آمده است!
غربی‌ها نیز همواره شعار «جدایی ورزش از سیاست» را سر داده‌اند و همواره ورزشکاران کشورهای آزادیخواه و مدافع مظلومان همچون ورزشکاران ایرانی که حاضر نشده‌اند با صهیونیست‌ها در میادین ورزشی روبرو شوند را متهم کرده اند. غربگرایان داخلی نیز بارها به عدم رویارویی ورزشکاران ما با صهیونیست ها واکنش نشان داده اند و مسئولان را متهم به دخیل کردن سیاست در ورزش کرده اند.
* شعارهایی با ظاهری زیبا و درونی تهی!
امروز رفتار غرب و آمریکا به وضوح نشان داد شعارهایی که آنها می دهند تنها ظاهری زیبا دارد و از درون تهی است. یکی از همین شعارها هم این بود که «سیاست را نباید در ورزش داخل کرد»
علیرغم این شعار اما دیدیم که لهستان از شانس خودش برای حضور در جام‌جهانی می‌گذرد و اعلام می‌کند که با روسیه مسابقه نمی‌دهد. از سویی هم برخی بازیکنان این تیم با بستن پرچم اوکراین به بازوی خود از یک جریان سیاسی غیرورزشی حمایت می کنند!
این اقدام لهستان در حالی صورت گرفت که بازیکنان کشورهایی مانند ایران اگر چنین اقداماتی را انجام دهند هزینه هایی سنگینی را در حوزه ورزش باید متحمل شوند.
جدای لهستان، سوئدی‌ها هم گفته اند که در مرحله پلی‌آف با روسیه بازی نمی‌کنند! البته به نظر می رسد لهستانی ها دارند روغن ریخته را نذر امامزاده می کنند، زیرا به اعتقاد بسیاری از فوتبال دوستان در مقابل لهستان سد محکمی به اسم چک وجود دارد، تیمی که به این راحتی ها از لهستان شکست نمی خورد.
امروز برای ما این سوال مهم وجود دارد که حکم این سیاسی بازی ها در ورزش برای لهستان و سوئد و هر تیم ورزشی دیگری که اینگونه علنی در سیاست دخالت می کند، چیست؟ آیا آنها هم مانند تیم های ورزشی ایران محروم و جریمه می شوند یا اینکه نه چون اینجا پای منافع غرب و امریکا در میان است، این مسائل اشکالی ندارد؟
البته ناگفته نماند که خیلی از کارشناسان مرتبط معتقدند لهستان و سوئد امروز در حال سیاه بازی هستند و به وقتش تمام قد در زمین سبز فوتبال مقابل بازیکنان روسیه، به صف می ایستند. به هر حال باید منتظر ماند و دید که آیا این کشورها حاضر می شوند برای دفاع از اوکراین قید رفتن به جام جهانی را بزنند یا اینکه این حرفها هم از همان دست شعارهایی است که غرب در برابر حقوق بشر و جدایی سیاست از ورزش می زند!
* ۷ سال سکوت مرگبار غرب در مقابل جنایت در یمن
از طرفی حدود هفت سال از حمله ائتلاف سعودی به یمن می گذرد، در این سالها هزاران کودک و زن و مرد بی گناه غیرنظامی در حملات ناجوانمردانه این ائتلاف جان باخته‌اند، هزاران کودک به علت وضعیت ایجاد شده دچار سوتغذیه و بیماری های وحشتناک شده اند، ۷ سال است که رژیم سعودی با حمایت غرب و دوستانش در منطقه؛ خواب را از مردم مظلوم یمن گرفته است، ولی در این ۷ سال دریغ از یک تیم غربی که عربستان و امریکا را محکوم کند، کدام بازیکن چشم آبی و مو بلوند پرچم یمن را روی بازویش بست؟ آنها چون منافعشان جای دیگری بود همواره به بهانه اینکه سیاست از ورزش جداست، خود را در مقابل کشتار وحشیانه کودکان و مردم یمن و فلسطین و افغانستان به خواب زده اند و حالا که توطئه اربابانشان ناکام مانده آنچنان سیاست و ورزش را در هم آمیخته اند که دیگر جداکردنش کار هر کسی نیست.
* موضع ثابت جمهوری اسلامی، برخلاف مواضع دوگانه غربی‌ها
البته سیاست جمهوری اسلامی ایران در مقابل قضایای اوکراین کاملا مشخص است و اخیرا هم رهبر معظم انقلاب به صراحت گفتند که برخلاف مواضع دوگانه غربی‌ها موضع ثابت جمهوری اسلامی ایران همواره مخالفت با جنگ و تخریب در همه مناطق دنیا است و رئیس جمهور کشورمان نیز حتی در روزهای گذشته تاکید کرد که جمهوری اسلامی ایران از هرگونه تلاش دیپلماتیک که منجر به حل مسالمت‌آمیز مناقشات در اوکراین شود حمایت می‌کند و آماده نقش‌آفرینی برای هرگونه کمک به بازگشت صلح است. اما برای غرب و اروپای مدعی این رفتار دوگانه واقعا ننگ آور است.
* آیا غربگرایان از خواب بیدار می‌شوند؟
خیلی ها امروز معتقدند که رفتارهای دوگانه غرب باید درس عبرتی برای غربگرایان داخلی شود، هرچند در مقابل برخی هم می گویند که امیدی نیست کسانی که خود را به خواب زده اند، بیدار شوند.
جدا از برخی از غربگرایان که منافع آنها در حمایت چشم بسته و بی‌چون و چرا از غرب است، برخی از سلبریتی‌ها و تعداد انگشت شماری از ورزشکاران داخلی هم البته هستند که بدون همواره تحت تاثیر رسانه‌های غربی دست به اقدامات دوگانه و عجیبی می‌زنند، نمونه اش هم همین حرکتی بود که از سوی مسعود شجاعی و چند دیگر از بازیکنان تیم فوتبال نساجی صورت گرفت، این چند بازیکن فوتبال با پوشیدن پیراهنی که پرچم کشور اوکراین بر آن نقش بسته بود، به اتفاقات و جنگ میان این کشور با روسیه واکنش نشان دادند.
بعید است که این بازیکنان به دلیل دخالت در سیاست جریمه و محروم شوند و جمهوری اسلامی ایران هم قطعا همچون جمهوری چک که هرگونه حمایت علنی از حمله روسیه به اوکراین چه در فضای مجازی و چه در تجمعات را جرم کیفری محسوب کرده است، برخورد نمی‌کند و اینگونه نیست که کسانی که از اوکراین حمایت کرده‌اند را بازخواست کند، اما مردم قطعا این سوال را از سلبریتی‌هایی که خیلی زود در دام بازی‌های رسانه‌های غربی می‌افتند، ودارند که آیا باید حتما کسانی که در جنگ آسیب می بینند دارای نژاد و رنگ خاصی باشند که مورد حمایت قرار گیرند؟
ورزش سیاسی جنگ اوکراین روسیه یمن افغانستان
ورزش سیاسی جنگ اوکراین روسیه یمن افغانستان
* شما که می‌گفتید ورزش و سیاست دو چیز جدا هستند؟!
رفتار دوگانه فیفا، فدارسیون های ورزشی و در کل غرب با ماجرای اوکراین البته واکشن‌های مختلفی هم به همراه داشت. در همین راستا مجتبی زارعی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس و رئیس سابق بسیج اساتید کشور در واکنش به سیاسی‌بازی فیفا و فدارسیون‌های ورزشی می‌نویسد: « فیفا برای اوکراین سیاسی شد، فدراسیون جودو هم سیاسی شد، فدراسیون تکواندو هم کمربند مشکی پوتین را پس گرفت! شما و مبلغین فارسی زبان که می‌گفتید ورزش و سیاست دو چیز جدا هستند؟! چقدر پهلوانان ورزش ایران را در مقابل رژیم دزد سرزمین ملت فلسطین تحقیر و تخریب می کردید!»
* فیفا بگوید چرا کشورهای متجاوز به یمن را محروم نمی‌کند؟
روح الله متفکر آزاد نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی هم در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس، با اشاره به محرومیت روسیه از حضور در میادین توسط فدراسیون جهانی فوتبال گفته است: این اقدام فدراسیون جهانی فوتبال نشان داد که این فدراسیون برخلاف ادعایش مبنی بر جدایی ورزش از سیاست، به مسائل سیاسی ورود می‌کند.
وی افزود: سؤال ما از فدراسیون جهانی فوتبال این است که حال که روسیه را از حضور در میادین محروم می‌کند، چرا تیم‌های فوتبال کشورهای متجاوز به یمن را در طول ۸ سال گذشته از حضور در میادین محروم نکرده است؟ فدراسیون جهانی فوتبال متأسفانه در مسائل سیاسی ورود می‌کند و ورود آن به این حوزه کاملا در راستای منافع و مقاصد سیاسی غرب است.
وی افزود: سؤال اینجاست که اگر کشوری به کشوری دیگر تجاوز کند، از حضور در میادین ورزش محروم می‌شود، چرا رژیم صهیونیستی محروم نمی‌شود و دیگر اینکه چرا ورزشکارانی که از رویارویی با ورزشکاران صهیونیست خودداری می‌کنند توسط فدراسیون‌های جهانی محروم می‌شوند؟
عضو هیات رئیسه مجلس اظهار داشت: متأسفانه رفتار فدراسیون جهانی فوتبال نشان داد که این فدراسیون کاملا سیاسی عمل می‌کند و رفتار سیاسی آن در جهت منافع غرب است.
* روسیه از جام جهانی حذف می شود اما AFC به عربستان متجاوز هدیه می دهد
جلال رشیدی کوچی نماینده مردم مرودشت در مجلس شورای اسلامی در صفحه شخصی خود در توئیتر، با اشاره به رفتار دوگانه نهادهای بین المللی درباره جنگ اوکراین و یمن، نوشت: «سازمان ملل، تجاوز روسیه به اوکراین را محکوم و در همان جلسه یمن را به دلیل مقاومت در برابر تجاوز ۸ ساله عربستان محکوم کرد. FIFA روسیه را از جام جهانی به خاطر تجاوز به اوکراین حذف کرد و AFC میزبانی جام باشگاه‌های آسیا را به عربستان متجاوز به یمن داد!
گلی به گوشه جمال قانون جنگل.»
جدایی سیاست از هنر، ادعای کذایی غرب!
والری گرگیف روس، از برجسته‌ترین رهبران ارکستر جهان به خاطر امتناع از اظهار نظر در مورد مناقشه روسیه و اوکراین به دستور شهردار مونیخ از رهبری ارکستر بزرگ فیلارمونیک این شهر اخراج شد.
والری گرگیف روس، از برجسته‌ترین رهبران ارکستر جهان به خاطر امتناع از اظهار نظر در مورد مناقشه روسیه و اوکراین به دستور شهردار مونیخ از رهبری ارکستر بزرگ فیلارمونیک این شهر اخراج شد.
یکی از معتبرترین رهبران ارکستر جهان روز سه‌شنبه در حالی اخراج شد که مؤسسات فرهنگی با وحشت از حمله روسیه به اوکراین عقب‌نشینی کردند.
والری گرگیف، استاد روس، پس از اینکه از محکوم کردن روسیه و پوتین سر باز زد، از شغل خود به عنوان رهبر ارکستر فیلارمونیک مونیخ اخراج شد.
این مهم‌ترین شکست برای گرگیف بود که کنسرت‌هایش لغو شد و از او خواسته شد تا از موقعیت‌های افتخاری در سراسر دنیای موسیقی کلاسیک استعفا دهد.
گرگیف مدت‌هاست که از طرفداران پوتین، دوست شخصی او از دهه ۱۹۹۰ بوده است، اما پس از جنگ روسیه و اوکراین، کارفرمایان آلمانی اوریا، این مساله را برنتابیدند و او را اخراج کردند.
دیتر رایتر، شهردار مونیخ، روز دوشنبه در یک بیانیه مطبوعاتی از پایان کار گرگیف از ارکستر مونیخ خبر داد.
رایتر روز جمعه خواستار آن شده بود که گرگیف علناً پوتین و اقدام روسیه را محکوم کند یا اخراج شود.
کارنگی هال نیویورک و جشنواره ادینبورگ در اسکاتلند نیز نامزدی‌های آتی گرگیف را لغو کردند.
مدیر گرگیف نیز روز یکشنبه همکاری‌اش با گرگیف را کنار گذاشت. فیلارمونیک روتردام و لا اسکالا نیز گفته‌اند که رزروهای آتی با گرگیف را لغو خواهند کرد مگر اینکه او موضع خود را در مورد اوکراین روشن کند.
نیویورک تایمز روز جمعه گزارش داد که این هنرمند علناً در مورد حمله روسیه به اوکراین صحبت نکرده است، اما در گذشته همدلی‌هایش با سیاسیت‌های پوتین را پنهان نکرده است.
به نقل از نیویورک تایمز، گرگیف و پوتین از اوایل دهه ۹۰، زمانی که هر دو در شهر زادگاه پوتین، سنت پترزبورگ بودند، همدیگر را می‌شناختند و با هم رابطه دوستانه داشتند.
گرگیف، که ژنرال قدیمی و مدیریت هنری تئاتر مارینسکی سن پترزبورگ را در کارنامه خود دارد، در سال ۲۰۱۳ توسط پوتین با لوح رسمی «قهرمان کار» تجلیل شد.
به گزارش نیویورکر، در مراسم افتتاحیه یک میلیون دلاری تئاتر مارینسکی در سال ۲۰۱۳، پوتین یک نان تست تولد به گرگیف اهدا کرد.
بیزنس اینسایدر در ادامه نوشت: گرگیف به طور علنی از حرفه پوتین و کمپین‌های ریاست‌جمهوری او حمایت و گروه ضد دولتی «Pussy Riot» را محکوم کرده که مخالفت با پوتین را در حوزه فرهنگی تحریک می‌کند.
رهبر ارکستر روسی در سال ۲۰۱۴ پس از امضای نامه‌ای در حمایت از الحاق کریمه به روسیه از اوکراین مورد انتقاد غرب قرار گرفت.
بی‌بی‌سی هم در این خصوص نوشت: در سال ۲۰۱۶، گرگیف کنسرتی را در ویرانه‌های پالمیرا، سوریه، مدت کوتاهی پس از آزادسازی این مناطق توسط نیروهای سوری تحت حمایت روسیه ترتیب داد.
والری آبیسالوویچ گرگیف متولد ۲ مارس ۱۹۵۳ هنرمند مردمی روسیه، رهبر ارکستر و اپرا مدیر «شرکت اوستیایی اورجین» است. او مدیر ارشد و مدیر هنری سالن نمایشی تئاتر مارینسکی و رهبر ارکستر ارشد ارکستر فیلارمونیک مونیخ و مدیر هنری جشنواره شب‌های سفید در سن پترزبورگ است.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان افتخار مسروپ ماشتوتس مقدس، نقاب زرین، نشان الکساندر نوسکی، لژیون دونور فرانسه، نشان دوستی، قهرمان کار از فدراسیون روسیه، و هنرمند مردمی روسیه شده است.
در حاشیه تحریم‌‌های ورزشی علیه روسیه/ لطفا این دروغ بزرگ را باور کنید!
بر کسی پوشیده نیست که اساسا ورزش با سیاست گره خورده اما ماجرهای چند روز اخیر روسیه و اوکراین باعث شد تا بار دیگر دم خروس استاندارد دوگانه غربی ها بیرون زده شود.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ورزشکاران جمهوری اسلامی ایران و برخی ورزشکاران مسلمان از سایر کشورها از رقابت با نمایندگان رژیم غاصب و خون‌ریز صهیونیستی خودداری می کردند. در همه این سال ها صهیونیست ها و حامیان غربی آنها که این موضوع برایشان حسابی سنگین می‌آمد، تلاش کردند تا با القای گزاره “ورزش از سیاست جداست” بتوانند مانع این اقدام ورزشکاران مسلمان شوند که ناکام ماندند.
در سال های اخیر هم با تقلای جدی برای تعلیق ورزش ایران به خاطر خودداری از مسابقه در مقابل نمایندگان اسرائیل سعی کردند فشار بیشتری بر افکار عمومی ملت ایران وارد کنند تا ورزشکاران ایرانی با نمایندگان رژیم صهیونیستی حاضر به مسابقه شوند و از رهگذر این ماجرا برای خود مشروعیت و آبرویی دست و پا کنند.
البته که نمایندگان ایران و ورزشکاران مسلمان صرفا با نمایندگان رژیم صهیونیستی مبارزه نمی کردند چرا که اساسا کشوری به نام اسرائیل وجود ندارد و رژیم صهیونیستی غاصب سرزمین مسلمانان فلسطین و قاتل مردمان این سرزمین است. اما در همه این سال ها عل رغم جنایات امریکا و برخی اروپایی ها نظیر آلمان و فرانسه با ورزشکاران آنها مسابقات ورزشی عدیده ای برگزار شد.
ماجرای اوکراین و حمله روسیه به این کشور در اثر تحریکات آمریکا و ناتو، ماجرای ارتباط «ورزش و سیاست» را جالب تر کرده است. حامیان غربی رئیس جمهور اوکراین که علی رغم رجزخوانی های سابق پشت اوکراین را در میدان جنگ خالی کردند، صرفا به انواع تحریم روسیه و حرکات هنری نظیر ویدئومپینگ روی آورده اند.
یکی از موارد تحریم روسیه که در نوع خود قابل توجه و تامل جدی است مربوط به مسائل ورزشی است. فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) در یک اقدام کاملا سیاسی استفاده از سرود و پرچم روسیه را در مسابقات بین المللی ممنوع کرد!
همچنین اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) میزبانی روسیه برای بازی فینال لیگ قهرمانان اروپا را لغو کرد و اعلام کرد این بازی از شهر سن‌پترزبورگ روسیه به استد دو فرانس (Stade de France)، بزرگترین ورزشگاه فرانسه در شمال پاریس منتقل خواهد شد.
در خبر دیگر فدراسیون جهانی اتومبیلرانی و تیم‌های حاضر در مسابقات فرمول یک اعلام کردند در شرایط فعلی امکان برگزاری رقابت در روسیه نیست.
سباستین فتل، راننده آلمانی هم رقابت‌های جایزه بزرگ در کشور روسیه را تحریم کرد. این راننده آلمانی روسای فرمول ۱ را به چالش کشید تا در مسابقات جایزه بزرگ روسیه امسال شرکت نکنند خود نیز از این رقابت‌ها کناره گیری کرد.
همچنین لهستان، سوئد و چک در حمایت از اوکراین بازی پلی آف جام جهانی مقابل روسیه را تحریم کردند. البته فیفا اما با انتشار یک بیانیه اعلام کرد که تیم ملی روسیه از پلی‌آف جام جهانی کنار گذاشته نخواهد شد اما نمایندگان اتحادیه فوتبال روسیه از این پس در تمام تورنمنت‌ها باید با عنوان «تیم اتحادیه فوتبال روسیه» شرکت داشته باشند نه «تیم ملی روسیه»، همچنین هیچ رقابت بین‌المللی نباید در قلمروی روسیه انجام شود و بازی‌های خانگی تیم‌های این کشور هم باید در زمین بی‌طرف و بدون حضور تماشاگر برگزار شوند. در همین حال نشریه سان به‌نقل از فیفا نوشته است که اگر جنگ روسیه و اوکراین ادامه پیدا کند، امکان دارد که تیم اتحادیه فوتبال روسیه در صورت صعود به جام جهانی از حضور در این تورنمنت منع شود.
مجموعه این رفتارها نشان می دهد استاندارد دوگانه غربگرایان در این زمینه هم جاری است. با این تفاوت که اساسا برای این کشورها صرفا منافع سیاسی خودشان مهم بوده و هست. تحریم های ورزشی علیه روسیه به این دلیل اعمال می شود که این کشور به یکی از متحدین آمریکا و اروپایی هایی نظیر انگلیس و فرانسه به دلیل شیطنت های سیاسی نظیر احتمال عضویت در ناتو و… حمله کرده است اما همین کشورها نه تنها در مقابل هفتاد سال اشغالگری، جنگ، کشتار در فلسطین واکنش نشان نمی دهند بلکه اساسا موسس و حامی این رفتاها بوده و هستند. سوال دیگر انجاست که اگر به جای روسیه، آمریکا، انگلیس، فرانسه و… به اوکراین حمله می کردند آیا همین تحریم‌ها وجود داشت؟ فی الواقع بحث اوکراین نیست و صرفا ماجرا همان بلوک بندی های سیاسی و استفاده از همه ابزار در جهت منافع خود است. با این توصیفات، جدای از رژیم صهیونیستی، حمله و سالها اشغالگری آمریکا در افغانستان و عراق چه حکمی دارد؟
اگر ورزشکار غیوری با نماینده رژیم غاصب و قاتل صهیونیستی بازی نکند حرکتی ضدورزشی است اما اگر یک ورزشکار صرفا به خاطر منافع چند کشور غربی از بازی خودداری کند حرکتی انسانی است و اساسا این تحریم قابل تقدیر است!
از آمریکا و اروپا انتظاری نیست بلکه خطاب این مطلب بیشتر متوجه افرادی در داخل است که فریب این بازی های سیاسی و رسانه‌ای را می‌خورند. مجموعه این رفتارها نشان می دهد که نه تنها آمریکا و اروپا بلکه سازمان های ورزشی به ظاهر مستقل نظیر فیفا هم کاملا در خدمت منافع مستکبران رفتار می‌کنند.
ورزش با سیاست گره خورده است و اتفاقا این گره زدن هم توسط همان چند کشور مستکبر انجام شده است تا از این رهگذر بتوانند منافع سیاسی خود را پیش ببرند و موارد مدنظر خود را القا کنند. چندی پیش مستند «مسابقه قرن» که از رسانه ملی پخش شد به خوبی نشان داد که چطور قبل از بازی حساس ایران و آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه فشارهای سیاسی علیه تیم ملی ایران سازماندهی شده بود. از سوی دیگر چند ماه پیش در بازی ستارگان عرب و ستارگان جهان که پرچم کشورهای جهان بر پیراهن آنان نقش بسته بود، پرچم رژیم صهیونیستی هم درج شده بود که با واکنش تعدای از بازیکنان مسلمان مواجه شد و حاضر به بازی در آن نشدند و یا پرچم این رژیم را مخدوش کردند.
