دره ای که ترسناک نیست
همیشه نام دره حس ترس را به جانم می اندازد اما این بار قرار است به جایی سفر کنم که زیباترین تصویر از آن را در ذهن داشته باشم. این پدیده طبیعی در نزدیکی شهر طرقبه و در مسیر طرقدر به روستای کلاته آهن واقع شده است که فقط یک ماه از سال ارغوانی شکل است! ارغوان‌های خوشرنگ و چشم‌نواز، در اردیبهشت ماه مهمان دشت می‌شوند. دره ای بکر و زیبا که طبیعت؛ توانسته به خوبی با زیبایی هایش در آن جولان دهد.
چه محاصره دل انگیزی!
از کوه ها بالا می روم و جاده های پیچ در پیچ را پشت سر می گذارم تا جایی که چشمهایم را زیبایی بنفش طوری پر می کند. کمی باورش سخت است که چنین مکان زیبایی دردل کوه ها وجود داشته باشد؛ دره ای که پر از درخت های عشق است، به گمانم نام جالبی دارد! آری درخت عشق نام دیگر درخت ارغوان است. تا به حال در محاصره ارغوان ها بوده اید؟ چه محاصره دل انگیزی!
درختچه های بنفش دوست داشتنی
درختچه هایی با شکوفه های بنفش و برگ های قلبی شکل را نمی توان دوست نداشت، گل های ارغوان بسیار زیبا هستند ولی شنیده ام عمر زیادی ندارند و فقط در بهار میهمان این دشت می شوند، مخصوصا در اردیبشهت که زمین زیباترین لباسش را بر تن می کند. به نظرم حیف این همه زیبایی است که عمر کمی داشته باشد اما گل است دیگر ...
همراه با رودخانه ای بنفش
زمان آن رسیده بین کوهنوردی، پیاده روی یا نشستن کنار رودخانه و لذت بردن از سایه درختان یکی را انتخاب کنم. با این که عاشق کوهنوردی هستم ولی برای نزدیک تر شدن به ارغوان های خوشرنگ و چشم نواز ترجیح می دهم پیاده روی را انتخاب کنم تا بتوانم کمی عکس هم بگیرم. هر چه به انتهای دره نزدیک تر می شوم درختچه های بیشتری را می بینم، انگار رودخانه ای بنفش از میان کوه ها می گذرد. گفتم رودخانه! راستی انتهای دره چند چشمه نیز هست. به نظر آب خنکی دارد و بسیار شفاف است و فضای کنار رودخانه از سنگ‌های بزرگ و کوچک پوشیده شده است. کمی پاهایم را میهمان زلالی رودخانه کنم!
ارغوان بافی با دستان هنرمند روستاییان
شنیده ام اهالی طرقبه از شاخه‌های منعطف ارغوان، سبدهایی در رنگ و شکل های مختلف می‌بافند. اسم این صنعت دستی، «سبدبافی» یا «ارغوان بافی» است و هنر دیرینه بومی های طرقبه است. سبدهای بافته شده از شاخه‌های ارغوان می تواند یادگاری خوبی باشد. دره ارغوان یا دشت ارغوان برای سفری کوتاه گزینه است؛ پس آن را در بهار بخاطر بسپارید.
